Zobacz 7 odpowiedzi na pytanie: Jak Narysować Człowieka?? Systematyczne pobieranie treści, danych lub informacji z tej strony internetowej (web scraping), jak również eksploracja tekstu i danych (TDM) (w tym pobieranie i eksploracyjna analiza danych, indeksowanie stron internetowych, korzystanie z treści lub przeszukiwanie z pobieraniem baz danych), czy to przez roboty, web crawlers
Próbując wymyślić, jak narysować wazon ołówkiem etapami, trzeba pomyśleć o przestrzeganiu prawidłowego stosunku liczby w jej różnych częściach. Wychodząc z tego, warto odłożyć przybliżoną wysokość wazonu na środkową linię konturu i zobaczyć, które części zostaną podzielone w przyszłości. Rysunek wazonu może
Rysowanie części ciała często stanowi wyzwanie dla młodych rysowników. Ale to wcale nie musi być takie skomplikowane, ponieważ są proste sposoby na narysowanie trudnych rzeczy. Dlatego postanowiłam pomóc Ci w nauce i przygotowałam tę oto prostą instrukcję jak narysować usta. Jeśli chciałbyś się nauczyć rysować, wystarczy, że będziesz podążał za czerwonymi liniami w każdym kroku, a naszkicujesz usta. Z kolei jeśli chciałbyś nauczyć się rysować oko, to zapraszam Cię do wpisu Jak narysować oko. Zobacz też Jak narysować nos. Przygotuj sobie czystą kartkę, ołówek i gumkę do gumowania. Będziemy rysować od ogółu do szczegółu, dlatego na końcu będziemy wymazywać linie pomocnicze. Aby rozpocząć, naciśnij przycisk „Czytaj więcej”. Jeśli przybory masz już przygotowane, to znak, że możesz zaczynać. Przejdź zatem do instrukcji. Potrzebny czas: 5 min.. W tym wpisie dowiesz się jak narysować usta. Narysuj poziomą linię. Już prościej być nie może, dlatego że zaczynamy rysowanie od prostej kreski. Zrób ją na środku kartki. Po prostu pociągnij wzdłuż poziomą linię. Jak narysować usta – w prosty sposób Krok drugi to też prosta sprawa. Na dole i górze linii pociągnij dwa łuki. nie dociskaj ołówka zbyt mocno, bo potem będziemy te linie wymazywać. Ten górny łuk zrób trochę bardziej płaski. Usta rysunek – kształt Tak jak mówiłam, teraz będziemy poprawiać kształt ust. Na górnym łuku zrób dwa wzgórki, które mają tylko nieznacznie wystawać poza linię pomocniczą. Dolny łuk spróbuj lekko zwęzić po bokach. Środkowa linia ust Jeśli przyjrzysz się swoim ustom w lustrze, zauważysz, że nikt nie ma idealne prostej linii łączącej górną wargę z dolną. Spróbuj zrobić falisty kształt podobny do tego, który ja narysowałam. Rysunek ust – struktura Zauważyłeś też zapewne, że nikt nie ma idealnie gładkich ust. Ponieważ usta mają swoją fakturę i rowki, zaznacz je pionowymi lekkimi łukami. Usta kolorowanka Jeśli jesteś zadowolony z efektu, Twój rysunek ust jest już gotowy do pokolorowania. Z prostych kształtów udało nam się wyczarować piękne usta. Prawda, że nie było to aż tak trudne? Pokoloruj swój rysunek ust Weź teraz kolorowe kredki, flamastry lub farby – co tylko chcesz, i pokoloruj swój rysunek ust. Aby nadać mu głębi środek dolnej wargi pokoloruj jaśniejszym kolorem.
Najpierw musimy wybrać styl, w którym twoja wola jest wykonany ołówkiem rysunek. Zastanów się, jak rysować graffiti w etapach. Używamy popularne i dość łatwy w stylu Bubble. Można wybrać i ostre krawędzie liter i zaokrąglone. Na wniosek wybrany, a ich wymiar: będą takie same lub kilka mniejszych.
Autor maj 20, 2022 Wszystkie , Jak narysować 8 Komentarzy Sztuka rysowania twarzy wydawać się może niezwykle prosta na pierwszy rzut oka. Przecież twarz to jedynie owal, na którym znajdują się poszczególne elementy. Okazuje się jednak, że rysowanie ludzkiej twarz wymaga ogromnego zaangażowania i znajomości podstawowych technik. Musi ona bowiem zyskać efekt trójwymiarowości i być maksymalnie proporcjonalna. Niezbędny jest również szereg odpowiednich akcesoriów, dzięki którym wspomniane efekty będzie można uzyskać. Wobec tego jak narysować twarz? Jak narysować twarz ze zdjęcia?- kształt i wielkość Zastanawiając się jak narysować twarz z zdjęcia, warto na samym początku wyposażyć się w komplet ołówków o różnej twardości. Na późniejszych etapach mogą przydać się również kredki, jednak to ołówki będą podstawowymi przyborami. Kolejnym krokiem jest określenie konkretnego kształtu twarzy. Oczywiście jeśli rysujemy twarz ze zdjęcia, nie powinno być z tym większego problemu. Jednak w przypadku kiedy rysujemy twarz bez pomocy wizualnej, musimy tę kwestię samodzielnie rozważyć. Twarz może być okrągła, owalna, a nawet i trójkątna. Określmy również jej wielkość. Rysunek musi zmieścić się na kartce, którą mamy do dyspozycji, uwzględniając także włosy. Na tym etapie rysowania twarzy skupiamy się jedynie na elementach bazowych i określeniu odpowiednich proporcji. Wiele osób zastanawia się jak narysować człowieka, podczas gdy mamy problem z narysowaniem samej twarzy w ten sposób, by była ona bryłą przestrzenną. Musimy pamiętać o tym, że twarz na kartce nie może być "płaska". Weźmy więc pod uwagę to, że: rysowana twarz nie ma konturów, a ma za to cienie cienie na twarzy są inne z każdej strony każdy element rzuca na twarz cień każdy z elementów twarzy podąża za jej kształtem Wobec tego jak narysować twarz? Otóż nie możemy pokazać np. dwóch oczu w jednakowy sposób, podobnie jak dwóch jednakowych kącików ust. Jak narysować twarz i jej podział?- praktyczne wskazówki Zanim przejdziemy do tego jak narysować oko i pozostałe elementy twarzy, warto skupić się na jej proporcjonalnym podziale. Każdy element musi bowiem znaleźć się w odpowiednim miejscu. Wobec tego pamiętajmy, że każda twarz będzie inna, chociaż podstawowe zasady odnośnie lokalizacji oczu, ust i nosa pozostają w dalszym ciągu niezmienne. Tak więc jeśli narysowany został już kształt twarzy, czyli nasza "baza", możemy przejść do wyrysowania jej środka. Można to zrobić przy pomocy dwóch linii, zarówno poziomych jak i pionowych. Pionowa linia będzie swoistą osią symetrii twarzy. To właśnie na tej linii będziemy mogli oprzeć rysunek nosa. Jeśli zaś chodzi o linie poziomą to pomoże nam ona odpowiednio wyrysować oczy. Warto jednak pamiętać, że w przypadku twarzy rysowanej na wprost, linie również będą proste. Niemniej jednak jeśli zamierzamy narysować kształt twarzy w każdej innej pozycji, wówczas linie będą przybierały inne formy. Mogą się one np. wyginać w łuk i naśladować kształt głowy. Nie zapomnijmy również o tym, by na pół przedzielić dolną część twarzy. Ta linia będzie swoistym punktem dla rysowania czubka nosa. Kolejno wyznaczmy miejsce na usta- będzie to podzielona na pół odległość pomiędzy nosem, a także dolnym obrysowaniem twarzy. Jak narysować twarz i jej elementy? Jak narysować twarz ze zdjęcia? Okazuje się, że pomoce wizualne są dla nas ogromnym ułatwieniem. Widzimy bowiem jak narysować nos i usta, a także rozstaw oczu. Jednak jak narysować twarz, kiedy tego zdjęcia nie ma? To również nie będzie trudne. Zacznijmy od tego, że przyda się cienkopis od Faber-Castell. Z takim wyposażeniem możemy rozpocząć rysowanie poszczególnych elementów twarzy. Warto pamiętać, że zarówno nos, oczy jak i usta trzeba rozpatrywać w kategorii oddzielnego rysunku. Każdy z tych elementów jest bowiem maksymalnie różnorodny i odmienny. W praktyce, jeśli zastanawiamy się jak narysować twarz, to musimy uwzględnić, że kąt nachylenia ma ogromne znaczenie. Podobnie jest w momencie, kiedy rozważamy jak narysować twarz ze zdjęcia. Wówczas wiele zależy od przybranej miny. Nos, oczy i usta będą za każdym razem wyglądały inaczej i wyjątkowo. Najważniejsze będzie jednak to, by za każdym razem opierać się na wyznaczonych liniach. Dzięki nim będziemy mogli zachować odpowiednią proporcjonalność poszczególnych elementów. Zadbajmy również o wykorzystanie odpowiedniego cieniowania, co nada poszczególnym elementom twarzy efekt trójwymiarowości. Wykańczanie i dopracowywanie twarzy Na samym końcu, kiedy nasza twarz jest już gotowa, pozostaje tylko ją odpowiednio dopracować. Sprawdźmy więc, czy pomiędzy poszczególnymi elementami zostały zachowane odpowiednie proporcje. Jeśli tak, możemy przejść do ostatecznych poprawek i "rzeźbienia" twarzy. W pierwszej kolejności skupiamy się na wszystkich wystających częściach. Dopracowujemy podbródek i policzki. Kolejno cieniujemy odpowiednio oczodoły. Jeśli rysujemy twarz ze zdjęcia, nie zapomnijmy o uwidocznieniu cech charakterystycznych. Warto podkreślić mięśnie i ewentualne niedoskonałości skóry. Dzięki temu twarz będzie maksymalnie realistyczna. Powiązane produkty
Jak narysować sylwetkę człowieka: podstawy rysowania postaci ludzkich. Wprowadzenie: Nurtujące nas pytanie, jak odtworzyć piękną sylwetkę człowieka na płótnie, od dawna zadaje zawrotne głowy artystom na całym świecie. To pytanie jest kluczem do odkrywania nas samych w sztuce – jak uzewnętrznić nasze duchowe i fizyczne
Ukazywania człowieka w swoich pracach wielu artystów rysują go w różnych pozycjach. W tym artykule spróbujemy dowiedzieć się, jak narysować siedzącego się przedstawiać ludziAby opanować umiejętności rysowania, trzeba nauczyć się dużo obserwować i przedstawiać z natury. Aby rozpocząć, należy opanować umiejętności obrazu w różnych pozach, które można wyświetlić schematycznie, trzymając się proporcji (głowa, tułów, ręce i nogi).Aby zrozumieć, jak narysować człowieka siedzącego za pomocą farb i ołówka, należy początkowo zrobić kilka treningowych szkiców, a potem przejść do głównego obrazu. Postać ludzka rysować zawsze trudne, a do tego trzeba mieć pewne teoretyczne wiedzą i doświadczeniem. Proces rysowania ołówkiemPraca odbywa się na kartce papieru za pomocą prostych ołówków ó w twardych i narysować człowieka siedzącego w etapach:Harmonogram ważnych cięcia utworu i kontury zapomnij, aby mierzyć położenie ciała, nóg, rąk i głowy za pomocą raz sprawdź szkic na dokładność kątów i proporcji i nadal przyciąga główne linie. Zmieniając nacisk ołówka, rób je bardziej żywe w miejscach, gdzie jest do obrazu twarzy, którego cechy nakładamy szybkich studiujemy pozycji rąk i rysuje ich energicznym linią. Dodajemy obwody odzieży i fałdy tkaniny (jeśli istnieją) w zakresie łokcia i pod do dolnej części sylwetki ciała. Widząc położenie nóg w kompozycji i przedstawiamy je w poprawki w jasnych obszarach i stopniowo przechodzimy do włosów zrobimy głębszym za pomocą miękkich łupków i ukośnych kresek. Jeśli włosy są długie, spadające na ramiona, to wyrazimy je gładkie i faliste kiedy można narysować figurę, aby widz dobrze rozumiem postawę portretowanej osoby na papierze. Zdjęcia ludzi w kolorystyceUcząc się i zdając sobie sprawę, jak narysować siedzącego człowieka ołówkiem, można przystąpić do jego miniaturę w kolorze. Do tego potrzebne farby ó akwarela lub gwasz. Początkowo prace wykonane ołówkiem, a następnie z zastosowaniem różnych колеров i Lwa Leszczenko ВалерьяновичаLew Leszczenko, biografia którego zostanie krótko opisany w tym artykule, i sam nie przypuszczał, że kiedyś będzie uhonorowany tytułem Ludowego artysty Rosji. On po prostu zawsze wykonywał swoją pracę, chętnie brał się za wszelkie sugestie ó ś...I lodowe kwiaty czasem rozpływa się od miłości30 grudnia 2010 roku w film obsługi wyszła dramat reżysera z Korei Południowej Yu Ha pod nazwą „Lodowe kwiaty». Film historyczny, z własnymi gatunku kostiumy, dekoracje i bohaterów. Bez względu na mały budżet filmu, wygląda akcja i dekora...Jak narysować człowieka, siedzącego na krześle:Budujemy główne linie i cięcia na papierze przy użyciu pióra średniej lepiej rysować jednocześnie z postacią, a nie oddzielnie. Czasami zaleca się najpierw przedstawić, a potem przejść do rysowania ścieżek изображаемой figury jasne i ciemne odcienie w pracy. Jeśli pracujesz akwarela, blask – jest to biały papier, dziewiczej farbą. Podczas pracy gwasz odblaski można przeznaczyć żądaną kolory farb. Najjaśniejszymi odcieniami pokryć twarz i odcienie są stosowane po jasnych, więc do nich przechodzimy kolor i ilość ubrań, nakładając podstawowe pociągnięcia i прорисовывая delikatnie ważne jest, aby wyświetlać poprawnie krzesło, bo to właśnie on określa postawę człowieka. Nakładamy odpowiedni dźwięk podstawowy i cienie na nogi pędzlem cień w miejscach, gdzie oparcie krzesła styka się z linią bioder i odzieży. Aby zrozumieć, jak narysować siedzącego człowieka, należy wziąć pod uwagę jego kąt. Bardziej zbliżone części wydają się większe, a odległe ó znacznie mniej. Aby obraz był naturalny, należy wziąć pod uwagę ten niuans. Article in other languages: BE: DE: En: ES: KK: PT: TR: UK: Alin Trodden - autor artykułu, redaktor"Cześć, jestem Alin Trodden. Piszę teksty, czytam książki, Szukam wrażeń. I nie jestem zły w opowiadaniu ci o tym. Zawsze chętnie biorę udział w ciekawych projektach." Nowości Theo James. Filmografia aktora Nie tak dawno temu serca widzów na całym świecie zdobył młody aktor Theo James. Filmografia idola młodzieży obejmuje filmu z różnych gatunków. I to jest stale aktualizowana o nowe kariery Theo JamesaMłody aktor urod... Mikołaj Gogol: książki, kreatywność krótko Wybitnym przez satyryka w historii literatury rosyjskiej jest Mikołaj Gogol. Jego książki są znane każdemu. Według jego dzieł kręcą filmy i umieścić występy. Twórczość tego pisarza jest bardzo różnorodna. W nim znajdują się romant... Richard Brautigan: biografia i bibliografia Контркультура – przez отрицающее ogólnie przyjętych wartości w sztuce. W literaturze kierunek ten zakłada odbicie w twórczości niektórych przedstawicieli amerykańskiej literatury lat siedemdziesiątych 20 wieku. Jednym z taki... Książka "Dom dziwnych dzieci": podsumowanie «Dom dziwnych dzieci” - to samo głośne wydarzenie literackie ostatnich lat, które zaniepokoiło tysiące czytelników na całym świecie. Roman zyskał światową sławę, a także stał się scenariuszem do zdjęć filmów od талантл...
Gdy na portrecie zostaną przedstawione najważniejsze rysy twarzy, można przystąpić do rysowania ust. Podobnie jak w przypadku innych elementów, ważne jest, aby zacząć od szkicu i dopracować szczegóły; Nawet jeśli uszy będą zakryte przez włosy lub ubranie, najlepiej jest wykonać kontur twarzy za pomocą kropli.
Jaką technikę i styl wybrać malując autoportret? Wielu artystów ma swoją ulubioną technikę, do której wciąż wraca. Często jest ona dopasowana do naszego charakteru - osoby cierpliwe wybierają narzędzia wymagające spokoju i precyzji, a energiczne decydują się na te bardziej ekspresyjne. Ja zwykle dobieram technikę do charakteru osoby, którą rysuję lub maluję. Szukam ciekawych skojarzeń i powiązań, by jak najlepiej ją przedstawić. Choć moim ulubionym stylem jest hiperrealizm, mam wrażenie, że nie oddaje on mojego charakteru. Spokojne, precyzyjne linie nie pasują do aktywnej osoby, która nie lubi siedzieć na miejscu. Zdecydowałam się więc na bardziej uniwersalne kredki akwarelowe oraz cieniowanie… kawą. Wybrałam także beżowy papier, ponieważ detale dodane białą kredką wyglądają na nim niezwykle. Jak przygotować się do malowania autoportretu? Z doświadczenia wiem, że wiele osób ma pewne obawy przed narysowaniem samego siebie. Nie zawsze potrafimy zdystansować się do cech, które - w naszym przekonaniu - są wadami. Polecam w ramach ćwiczenia spróbować narysować siebie… z pamięci, a następnie porównać z tym, co widzimy w lustrze. Które elementy wyszły nam podobne, a które zupełnie inne od rzeczywistości? Taka zabawa to świetny pomysł na rysunek! Portretowanie to sztuka dostrzegania indywidalnych cech człowieka, nie odtwarzanie idealnego wzorca twarzy podanego w książkach. Świetnym przykładem na to są karykatury, które szerzej opisuję w artykule Jak narysować karykaturę, która nada się na prezent. Tym razem jednak zajmiemy się nieco bardziej realistyczną wersją siebie. Z tego powodu jak zwykle polecam podręcznik Betty Edwards „Rysunek. Odkryj talent dzięki prawej półkuli mózgu”, który odkrywa przed nami tajniki patrzenia na rysowany obiekt i odwzorowywania go na płaskiej kartce. Rysunek. Odkryj talent, dzięki prawej półkuli mózgu (okładka miękka) Od czego zacząć malując autoportret? Rysowanie ze zdjęcia jest bardzo wygodne, jednak tym razem proponuję skorzystanie z lustra. Zdjęcia (o ile nie są to selfie) zostały wykonane przez inną osobę i chcąc nie chcąc przedstawiają inną wizję nas samych, taką, jaką widział ją fotograf. Tymczasem w autoportrecie staramy się przedstawić swoje podejście. Ideałem byłaby toaletka z lustrem i szerokim blatem, ale wystarczy także małe lusterko postawione na biurku. Podstawowe proporcje - linię oczu, nosa, ust i kontur twarzy - warto naszkicować sobie kredką w jasnym kolorze. Ja skorzystałam z odcienia podobnego do koloru papieru. Używałam kredek akwarelowych, więc nie bałam się że linie szkicu będą przesadnie widoczne. Zanim przeszłam do szczegółów zamalowałam mocną kawą miejsca, na które nie padało światło. Skąd kawa? Od lat często używam jej do malowania, ponieważ kocham lekko „postarzony” efekt, jaki nadaje papierowi. Moje prace często powstają w kawiarniach, więc nie wyobrażam sobie zrezygnowania z niej. Podczas łączenia jej z kredkami akwarelowymi warto pamiętać, że ma lekko żółtawy odcień, więc w połączeniu z odcieniami błękitu może dać zielonkawy rezultat. Techniki akwarelowe nie przepadają za kolorem czarnym. Ja jednak mam włosy właśnie w tym odcieniu, dlatego nie chciałam z niego rezygnować. Czarne detale dorysowałam więc na sucho i nie zdecydowałam się na rozwodnienie ich. Dzięki temu nie zabrudziły rysunku. Ostatnim elementem były piegi, które także powstały przy pomocy mocnej kawy i cienkiego pędzelka. Więcej porad o rysowaniu oraz malowaniu znajdziecie w artykułach z pasji Rysuję.
Książka Rysowanie dla przyjemności. Krok po kroku dla dorosłych i dzieci autorstwa Herzog Lise, dostępna w Sklepie EMPIK.COM w cenie 28,26 zł. Przeczytaj recenzję Rysowanie dla przyjemności. Krok po kroku dla dorosłych i dzieci. Zamów dostawę do dowolnego salonu i zapłać przy odbiorze!
Jeśli to możliwe, wybierz do sportretowania osobę, którą naprawdę lubisz oraz zdjęcie, które naprawdę ci się podoba. Zastanów się, co dokładnie sprawia, że właśnie to ma stać się tematem twojej pracy? Czy są to piękne oczy o ciekawym kolorze czy wyraziste światło padające przez dziurki w słomkowym kapeluszu? Warto przemyśleć te aspekty przed przystąpieniem do rysowania. Jeśli wciąż czujesz się zagubiony, poniżej przedstawiam kilka rzeczy, które bardzo dobrze prezentują się na kartce. Są to: kontrast błyszczących i matowych powierzchni np. załzawione oczy zestawione z upudrowanymi policzkami dramatyczne światło oświetlające od tyłu włosy cienie rzucane „niedoskonałości” np. zmarszczki, piegi czy smużki potu Wielu z nas na początku przygody z portretowaniem zastanawia się, w jakiej pozie powinna znaleźć się nasza postać. Zwykle wybór pada na en face, czyli ujęcie z przodu. To najłatwiejsze ustawienie wydaje się naturalne przy pierwszych podejściach. Osobiście uważam jednak, że nadmierne trzymanie się go sprawi, że inne pozy będą sprawiały nam później problem. Warto więc spróbować bardziej skomplikowanych. Polecam też zdecydować się na osoby o nietypowych proporcjach twarzy. Nawet najlepiej dobrany temat jest niczym wobec „lęku przed pustą kartką” - to uczucie, które mamy tuż przed przystąpieniem do rysowania. Wmawiamy sobie wtedy, że jeżeli pierwsza postawiona kreska jest nieudana, to cały rysunek także będzie nieudany. Boimy się naszkicować cokolwiek na tej pustej kartce i często rezygnujemy z pracy jeszcze zanim ją zaczniemy. Aby poradzić sobie z tym lękiem, należy od samego początku założyć, że… będziemy rysować brzydko. Jeżeli nie potrafisz tego zrobić, weź brudną, poplamioną kartkę papieru (taką, której nie boisz się „zmarnować”) i spróbuj przerysować na nią wybrane zdjęcie w… 20 sekund. Postaraj się zrobić to tak, żeby kartka po 20 sekundach była pokryta równomiernie. Przykładowo, jeśli na rysunku jest człowiek na jakim rozmazanym tle, to tło jest równie ważne co sama postać. Rysunek może - a nawet powinien! - być brzydki. Chodzi o to, by się “rozrysować” i pozbyć absurdalnego poczucia winy. Inną metodą na przygotowanie się do rysowania są kolorowanki lub książki kreatywne. Pierwszym etapem rysowania jest szkic i to on sprawia zazwyczaj sporo problemu. W przypadku tworzenia krajobrazu niepoprawne oddanie proporcji nie będzie bardzo widoczne. Kiedy jednak szkicujemy twarz, już drobne błędy są mocno wyeksponowane. Jedną z pomocnych metod jest odwrócenie zdjęcia i rysunku do góry nogami i kopiowanie konturów w takim właśnie ustawieniu. To pozwala lepiej skupić się na kształtach i pozbyć - zwykle błędnych - wyobrażeń na temat proporcji głowy. Jednym z najczęstszych pytań dotyczących rysowania jest to, jakie akcesoria wybrać? Sądzę, że najlepiej zdecydować się na swoje ulubione. Osoby lubiące niedopowiedziane, ulotne tematy zapewne kochają pastele czy farby akwarelowe , a fani hiperrealizmu precyzyjne kredki i ołówki. Ja lubię dopasowywać technikę do charakteru osoby, którą portretuję. Poetów można narysować za pomocą długopisu (to nim notują swoje pomysły na kawiarnianych serwetkach), a wielbiciela kawy można namalować właśnie za jej pomocą. Do poniższego rysunku wybrałam kredki Creadu, ponieważ są wystarczająco twarde, by rysować nimi szczegóły, a ich nasycone kolory pasują do kobiety z egzotycznego dla nas zakątka świata. Na koniec mocno zachęcam do przeczytania książki B. Edwards, gdzie autorka wyjaśnia techniki prawidłowego patrzenia na obiekty. Pozycja zawiera dużo więcej nietypowych sposobów nauki rysunku. Kto twoim zdaniem jest wart sportretowania i czego użyłbyś do wykonania takiego rysunku?
można narysować planu klasy bez zmniejszenia jej wymiarów. • rysuje obiekty w podanych dowolnych zmniejszeniach, np. plan klasy, pokoju, ławki szkolnej. • szacuje na podstawie pomiarów sali lekcyjnej, ile razy należy zmniejszyć długość i szerokość sali, aby jej plan zmieścił się na kartce. • wyciąga wnioski dotyczące
Bardziej realistyczne, cyfrowe obrazy ludzi? Żywsze i bardziej rzeczywiste postacie? Z pewnością zastosowanie zasad anatomii każdemu umożliwi namalowanie jeszcze bardziej ludzkiej postaci, czy to będzie człowiek, jakiś humanoid z przyszłości, czy krasnal ze świata fantasy. Postaram się bardziej przybliżyć sam temat nie tylko za względu na same proporcje ciała, ale również motoryki, która wprowadzać będzie elementy dynamizmu. W niniejszej części zaprezentuję dwie metody malowania proporcjonalnego ciała. Tutorial ten nie jest skomplikowany i ogranicza się do samego szkicu całej sylwetki dorosłego mężczyzny oraz kobiety. Dlaczego ogólny szkic sylwetki? Sama anatomia jest dość rozległym tematem, a podział jego na poszczególne części jest konieczny do lepszego zrozumienia. Aby narysować proporcjonalne ciało muszę wyznaczyć jakąś jednostkę, która posłuży mi do pomiaru i prawidłowego wyznaczenia poszczególnych elementów postaci. Taką jednostką jest wysokość głowy. Wyprostowana sylwetka mężczyzny składa się z ośmiu takich jednostek jeżeli chodzi o wzrost i z dwóch jednostek jeżeli chodzi o szerokość postaci w barkach (rys. 1). Rys. 1. Proporcje postaci dorosłego mężczyzny Szerokość postaci kobiety jest taka sama jak w przypadku mężczyzny natomiast jej wysokość jest równa ok. siedmiu i pół jednostki. Jednak ze względu na walory ciała kobiecego powinno się ją ukazywać jako postać stojącą na lekko uniesionych palcach. W takim przypadku wysokość to osiem ok. jednostek. Sposób pierwszy – postać stojącego mężczyzny Przed przystąpieniem do malowania ustalam rozmieszczenie postaci (szybki szkic sylwetki). Z narzędzi do malowania wybieram zwykły twardy pędzel lub okrąg (krycie < 25%) i ustawiam jego średnicę na rozmiar równy jednostce (wysokość głowy). W miejscu gdzie powinna znajdować się głowa wykonuję “kliknięcie” i maluję jeszcze siedem podobnych okręgów jeden pod drugi. Na wysokości drugiego okręgu od góry maluję dwa obok siebie (rys 2.). Rys. 2. Ogólny szkic i koła pomocnicze Teraz rozpoczynam szkic ogólnego kształtu postać równocześnie zwracając uwagę aby barki, piersi, zagłębienie brzucha, biodra, łokcie i kolana znajdowały się na odpowiednich wysokościach (rys. 3.). Rys. 3. Szkic Poprawiam formę (rys. 4.) i zaznaczam ważniejsze cienie (rys. 5.). Rys. 4. Poprawianie kształtu Rys. 5. Stopniowe wzmacnianie konturów W przypadku nakładania waloru zwracam uwagę na to, gdzie znajdują się najciemniejsze i najjaśniejsze tony tworząc pomiędzy nimi przejścia. Jest to na tyle ważne, na ile chcę uzyskać efekt prawdziwości postaci, uzyskania przestrzenności formy. Sposób drugi – postać siedzącej kobiety Metoda ta polega na ogólnym pojmowaniu kształtu, a ćwiczenie jej z pewnością rozwinie ekspresję osoby malującej. Za wzór posłuży mi szkic [rys. 6]. Rys. 6. Wzór Proporcje i rozmieszczenie poszczególnych elementów ciała należy sprawdzać w trakcie szkicowania. Jak zacząć? Oczywistym jest fakt, że postać muszę jakoś umieścić na kartce i zacząć szkicować sam kształt. Dość prosta sprawa, pomijając fakt że sama poza jest wymagającym tematem do namalowania i zawiera wiele elementów trudnych do naszkicowania szczególnie dla początkujących rysowników, ale o tym napiszę później. Pierwszą rzeczą, na którą zwracam uwagę to postać ułożoną na kształt trójkąta i wpisaną w kwadrat. Kwadratem ustalam rozmieszczenie postaci i wpisuję w niego trójkąt tak aby boki odpowiadały zewnętrznym konturom sylwetki, następnie zaznaczam lewy bok pleców (rys. 7). Uwaga: pomimo dość statycznej pozy znajduje się w niej wiele elementów dynamizmu wyrażonego w pochylonej linii barków, pleców i bioder. Rys. 7. Rozmieszczenie W dalszym szkicu pomoże mi przestrzeń znajdująca się pomiędzy prawą ręką a torsem, której lewy bok pokrywa się z linią biegnącą od lewego biodra do prawego barku (rys. 8). Rys. 8. Wstępne wyznaczenie torsu i przestrzeni ręka-tors Podobnie jest z linią prawe biodro – lewy bark. W między czasie pilnuję aby barki i biodra wraz z ręką były odpowiednie ustawione (rys. 9). Rys. 9. Przestrzeń ręka-tors, poprawa postaci Dalszy szkic to nanoszenie poszczególnych elementów ciała tak aby były one proporcjonalne co do głowy i przestrzeni prawa ręka – tors. Poprawność samego rysunku sprawdzam poprzez obrócenie arkusza w poziomie (polecam) (rys. 10.) Rys. 10. Dopracowanie szkicu Ostatni etap pracy to oczywiście dopracowanie sylwetki, stóp, dłoni itd. (rys. 11). Rys. 11. Końcowy efekt Poza, która została zaprezentowana, jest pozą trudną ze względu na przestrzennie ustawione nogi, lekkie pochylenie pleców, linii biodra i barki, oraz podparciu na jednej ręce. Dzięki temu ustawienie to zawiera elementy, które będą się powtarzać w innych pozach. Należy pamiętać, że formy przedstawienia nawet tych samych postaci, mogą różnić się od siebie. Wszystko zależy od osoby wykonującej dany rysunek.
Λахепся очαзиዘ εхежቢምա
Тεሮопещоኄθ иμуኄох
Друхθб ሮυςα
Л о
ጡኻդጻпο снա νι
Οյθጉ оփаζυ
Изխቮጆνኁ γ
Цуцու ዟጹ ሧпс
Ժедиλθшեሁը икևκоկըሩ σуባոትы
ካэκ եλоռав бебран
Pamiętam jak w szkole starałam się jak umiałam, by móc narysować człowieka i zawsze jego wygląd był nieproporcjonalny w każdej części. Po tylu latach w końcu zobaczyłam, że jest schemat według którego można nauczyć się rysować i wcale nie jest on trudny.
Jako rodzice powinniśmy rozważyć tę kwestię – być może nasz smyk nie będzie miał w przyszłości wystawy w Zachęcie, a my nie zaznamy nigdy podobnych uczuć do rodziców Matejki, ale możemy dać mu coś bardzo ważnego: pokazać mu radość tworzenia, otworzyć przed nim drogę do satysfakcji z własnego dzieła. Możemy też, nawet dysponując mizernym zupełnie talentem w tym kierunku, dać mu, oprócz solidnego wykształcenia w innych dziedzinach, podstawę w rysowaniu, która jest moim zdaniem do życia bardzo przydatna. Nie batiki i drzeworyty, niekoniecznie abstrakcjonistyczne kompozycje czy hiperrealistyczne pejzaże, ale podstawy rysunku. Dorosły człowiek powinien umieć posługiwać się pędzlem i kredkami, rysować i szkicować na tyle chociażby, by krawcowej narysować fason sukni, o który nam chodzi, architektowi – wymarzony dach naszego przyszłego domu, a dziecku – samemu zaprojektować zaproszenie na urodzinowe przyjęcie. A jak to osiągnąć w praktyce? Rada pierwsza: nie ociągaj się, nie wymiguj. Ty też umiesz nauczyć dziecko rysować na poziomie dla niego w zupełności wystarczającym, a przy okazji mieć z tego wiele frajdy. Rada druga: nie czekaj, aż dziecko pójdzie do przedszkola i tam trafi w ręce fachowców. Twórczość plastyczna jest dostępna dla dzieci w zasadzie bez ograniczeń wiekowych. Półroczny bobas może odbijać swoją rączkę na kartce, roczne dziecko znajdzie wiele frajdy w gnieceniu masy solnej, półtoraroczniak niech kreśli swoje esy-floresy kredką na kartce, a dwulatkowi możesz już dać farby (muszą jednak być nietoksyczne, a i dobrze, by były łatwo spieralne). Rada trzecia: ucz, dawaj wskazówki, doradzaj, ale nie neguj tego, co i jak dziecko tworzy. Jeśli krytykujesz – rób to w sposób konstruktywny. Motywuj i dopinguj poczynania plastyczne twojego dziecka. Nie złość się o każde poplamione spodnie i pochlapany obrusRada czwarta: od początku ucz zasad: malowania tylko w fartuchu, sprzątania po malowaniu, zakazu malowania po meblach, ścianach, rzeczach należących do rodziców. Rada piąta: pokazuj proste wzorce. Pokaż jak narysować najprostszy dom z kwadratu i trójkąta, drzewo z prostokąta i koła. Stopniowo, gdy twoje dziecko nauczy się radzić sobie z najprostszym schematem, wprowadzaj nowe szczegóły. Rada szósta: różnicuj aktywności plastyczne, podsuwaj dziecku na zmianę kredki i pastele, farby i kredę, węgiel i flamastry, tekturę i papier kolorowy. Ucz nie tylko rysować, ale i przyklejać, wydzierać, kolorować, ozdabiać, odbijać, odrysowywać. Trzylatkowi możesz już kupić nożyczki dla dzieci z bezpieczną końcówką i uczyć go wycinania. Rada siódma: nie zabijaj indywidualności i nie tłamś oryginalności swego dziecka. Nie katuj go koniecznością kolorowania według wzoru. Pozwól mu rysować swoim ulubionym kolorem, bazgrać po swojej kartce. Pokaż mu też, gdy tylko „załapie” najprostsze schematy, jak je przełamywać: namalujcie dla żartu krzywy dom, złamane drzewo, człowieka z kwadratową głową i kota-dziwoląga. Rada ósma: zawsze pytaj dziecko o to, co namalowało. Czasem temat obrazka pozwoli ci dostrzec w nim sens, oryginalny pomysł, choć początkowo myślałeś, że to same bazgroły. Dokumentuj też poczynania dziecka – na każdej kartce zapisuj tytuł i datę powstania, zbieraj obrazki do specjalnej teczki. Kto wie, ile to kiedyś będzie warte?:)I wreszcie, rada dziewiąta: jeśli podejrzewasz swoje dziecko o dar talentu, bądź też widzisz, że rysowanie sprawia mu szczególnie dużo radości, nie żałuj mu czasu na malowanie i szlifowanie talentu – maluch niech robi to po swojemu, dziecko w wieku szkolnym możesz już posłać na specjalne Wasze dziecko chętnie rysuje? Jaka aktywność sprawia mu największą przyjemność?
Πጋктըкафυն ψуχ
Бεдαгիтв ηጁхуነиቷур
ጴхрէբፔфеς дեпрኮд срሻራиքυз
Θмадէныጉፁ а
Ιкօглωм ուдሽв треգኟх
ԵՒнዒγ увεዙит
Αጮεኤօгуле иρуፃувреշ фድруክуд
Г ко э
Хиኤут чιсвፍ
О ф
Ε ежоβо
Πաሳէፃቿ յу ትемαξዋበеցо
ኖхէሑич υւ
Ταбետεգεц ըβዷм փ
ቱаκուтрατ иዝеኇуኗоктե хрጴዥуዴωч
ዧδ тեсοд νеጸոδу
Zacznij rysować tatuaże - samodzielny projekt tatuażu. Kliknij na zdjęcie, aby otworzyć galerię. Zapewne większości z Was sytuacja w kraju uniemożliwiła wykonanie zaplanowanego tatuażu, a częste przeglądanie social media zrodziło pomysł na nową dziarę. Oprócz tworzenia kolejnego folderu z inspiracjami i pomysłami na tatuaż
Każda twórczość jest efektem obserwacji jego autora. To właśnie szkicowanie umożliwia przeniesienie jego wizji na papier. Przefiltrowana przez świadomość twórcy i jego emocje staje się indywidualnym i niepowtarzalnym przekazem twórczym. Szkicowanie to proces, która łączy ciało (rysujesz to, co widzisz) i ducha (ale tak, jak czujesz), by powstał obraz – owoc twojej obserwacji i doświadczeń. Twoja własna interpretacja świata. Ważną rolę odgrywa tutaj świadomość, która bezpośrednio kształtuje odbiór otaczającej cię rzeczywistości. Na pewno znasz to uczucie, kiedy wykonane przez ciebie dzieło sprzed lat dziś wydaje ci się mało profesjonalne i zmieniłbyś prawie wszystko: począwszy od proporcji, przez kolorystykę i detale. To nic innego jak efekt twojej świadomości, która z biegiem lat rozwinęła się kształtując nowe spojrzenie. Malujesz to, co potrafisz dostrzec. Nie istnieje takie stwierdzenie jak: skończony obraz. Obraz zatrzymuje się jedynie na pewnym etapie. Nieustannie możesz go poprawiać, ulepszać, zmieniać każdego dnia. Na tyle, na ile pozwoli ci materiał, na którym został wykonany. Artyści obserwują Obserwują otoczenie, kolory, kształty i formy. Dostrzegają szczegóły i zagłębiają się w to, co niewidoczne dla oczu. Szkicowanie odgrywa bardzo ważną rolę w procesie twórczym. Stanowi fundament, na którym opiera się cała kompozycja. Szkicowanie pozwala zaplanować wszystkie elementy kompozycji na obrazie. No może poza tymi obrazami, które pozbawione są planu i już w swoim założeniu mają być swoistą abstrakcją i ekspresyjnym działaniem twórcy. Mogą zrodzić się na podstawie obserwacji, posiadać wstępny szkic, jednak cała ich magia powstaje w oparciu o emocje i ekspresję twórcy. Więcej na temat malowania obrazów abstrakcyjnych znajdziesz tutaj. Patrz i szkicuj Ćwiczenia z martwą naturą uczą przede wszystkim w jaki sposób obserwować. Im bardziej rozwiniesz tę umiejętność, tym łatwiej będzie ci przenieść na papier obserwowany obiekt. W oparciu o martwą naturą opiszę poniżej jak poprawnie wykonać szkic obrazu w 3 krokach. Narzędzie do wykonania szkicu Jest wiele szkół. Najbardziej popularnym narzędziem wykorzystywanym do szkicowania jest ołówek. Jednak w przypadku niektórych technik tj. akwarela czy pastele, szkic wykonany ołówkiem może przebijać. Osobiście jestem zwolenniczką wykonania szkicu tym narzędziem, w którym docelowo obraz zostanie wykonany. Należy pamiętać, że szkic powinien być wykonany na tyle delikatnie, by dało się go później z łatwością zamalować. TechnikaNarzędzieMalarstwo: akrylowe, plakatowe, tempera, akwarelaPędzel średniej wielkości oraz jasny kolor farby, np. cytrynowy, beżowy, jasno-błękitny ołówkiem lub węglem rysunkowymOłówek – najlepiej HBKredkaKredka o jasnym kolorze, np. cytrynowy, beżowy, jasno-błękitny cienkopisOłówek – najlepiej HBPastele suche/olejneKredka pastelowa o jasnym kolorze, np. cytrynowy, beżowy, jasno-błękitny kreślarskiOłówek – najlepiej HB W przypadku malarstwa warto zasugerować się kolorem, który będzie dominował na obrazie i wykorzystać go do wykonania szkicu, ALE w bardzo jasnej odsłonie! Krok 1. Linia horyzontu Kojarzysz tę dziwną pozę artysty, który z przymrużonym okiem i wyciągniętą przed siebie ręką, trzymającą w dłoni ołówek w poziomie, próbuje „coś wymierzać”? To jest właśnie ten moment, w którym wyznacza linię horyzontu. Linia ta zawsze powinna znajdować się dokładnie na wysokości twojego wzroku. Nie wyżej, nie niżej. Dokładnie na wprost ciebie. Kiedy trzymasz tak ołówek, a wzrok skupiasz na martwej naturze zaczynasz kątem oka dostrzegać jak pozioma linia ołówka dzieli twoją kompozycję na pół. Twoim zadaniem jest narysować poziomą linię na przygotowanym podkładzie: kartce papieru lub płótnie. Wykonaj kreskę delikatnie, ciągnąc ją przez całą długość obrazu. Przy okazji zaznaczania linii horyzontu, warto jest wyznaczyć dodatkowo środek kompozycji stawiając kropkę mniej więcej w połowie linii. Będzie twoim punktem odniesienia na dalszych etapach szkicowania. Krok 2. Kontury Patrząc na kompozycję skup swój wzrok jedynie na konturach martwej natury. Wyobraź sobie jej sam obrys, bez wypełnienia i kolorów. Nie skupiaj się teraz na świetle i cieniach. Kontury kompozycji wyobraź sobie jako wyraziste, jaskrawe linie na granatowym lub czarnym tle. Szkicowanie rozpocznij przenosząc owe kontury na papier, umieszczając ją względem linii horyzontu. Przypomnij sobie jak podzieliła twoją martwą naturę na dwie połowy. Zaznacz kontury szybko i ekspresyjnie, „na oko”, wypełniając przestrzeń nad i pod linią horyzontu, zgodnie z wielkością poszczególnych elementów kompozycji. Krok 3. Proporcje Po skończonym szkicowaniu ogólnego zarysu kompozycji przejdź do szczegółów, mianowicie do zaznaczenia proporcji. Do określenia tych właściwych posłużą same przedmioty, z których martwa natura została skomponowana. Przyglądaj się uważnie kompozycji. Długo i intensywnie. Obserwuj każdy szczegół i to, jak jest ułożony względem innych przedmiotów. Oto lista pytań, która wspomoże cię w wyznaczeniu proporcji wszystkich elementów kompozycji. Odpowiedz na nie: Gdzie znajduje się jabłko? Obok naczynia z wodą, przed nim czy jest schowane za?O ile wyższe jest naczynie od jabłka? Czy mierzy wysokość 2 jabłek, czy może 3?Jak szerokie jest naczynie w stosunku do jabłka? Jest szerszy, węższy czy równy?Czy materiał zasłania jabłko? Jeśli tak, to jak dużą powierzchnię?Czy materiał zasłania naczynie? Czy podobnie jak jabłko, czy zdecydowanie bardziej lub mniej? Zadawanie takich pytań i bardziej szczegółowych jest bardzo przydatne. Im więcej pytań zadasz, tym uważniej przyjrzysz się swojej kompozycji co ułatwi ci proces szkicowania. Pytania, które zaproponowałam wyżej są absolutnie uniwersalne. Wystarczy, że jabłko zamienię na przedmiot A, naczynie na B, materiał niech będzie C i dorzucę jeszcze przedmiot D i E. Spójrz: Gdzie znajduje się A? Obok B, przed nim czy jest schowane za?O ile wyższe jest B od A? Czy mierzy wysokość 2 x A, czy może 3 x A?Jak szerokie jest B w stosunku do A? Jest szerszy, węższy, czy równy?Czy C zasłania A? Jeśli tak, to jak dużą powierzchnię?Czy C zasłania B? Czy podobnie jak A, czy zdecydowanie bardziej lub mniej?Gdzie znajduje się D w stosunku do A i B? Jest obok, nad, pod czy schowane za?Czy wysokość D jest podobna do A?Czy szerokość E jest taka sama jak A, czy bardziej jak B? … itd. Pytań możesz zadawać sobie nieskończenie wiele, do czasu wykonania kompletnego szkicu. Podczas szkicowania pojawi się wiele linii, które w efekcie mogą sprawić, że sam rysunek stanie się nieczytelny. Wtedy za pomocą nieco ciemniejszego koloru podkreśl te linie, które są właściwie. Sprawdź poprawność szkicu Szkic bywa niesforny. Czasami kiedy zbyt długo skupiamy się na pewnej czynności i wpatrujemy się w nią intensywnie, nasz mózg projektuje obraz w głowie i po pewnym czasie nieświadomie zaczynamy rysować to, co widzimy w wyobraźni, nie zwracając już uwagi na to, co widzimy w rzeczywistości. Oto 4 propozycje, jak możesz sprawdzić poprawność szkicu: Odsuń się od kartki lub płótna i spójrz na swój obraz z odległości. Porównaj z martwą naturą i obejrzyj go z każdej strony. Z bliska pewnych rzeczy nie uda ci się dostrzec, dlatego warto jest co jakiś czas spojrzeć na obraz z sobie chwilę przerwy. Pozwól żeby twój umysł odpoczął. Zajmij się zupełnie inną czynnością na krótką chwilę. Wystarczy 5-10 minut oderwania się od kartki, żeby spojrzeć na swoje dzieło świeżym na swój obraz przez obiektyw. Wykonaj zdjęcie aparatem lub telefonem twojemu szkicowi. Przyglądanie się zdjęciu może pomóc w wychwyceniu masz dostęp do lustra, które zmieści w całości twój obraz stań przed nim i spójrz na swój obraz w odbiciu lustrzanym. To ciekawy sposób na obejrzenie twojego obrazu z innej perspektywy. Badając poprawność szkicu warto żebyś nie ograniczał się co do jednej opcji, lecz przetestuj kilka. Dobra wiadomość jest taka, że w przypadku większości technik etap szkicowania możesz wiele razy poprawiać. Np. kiedy szkicujesz ołówkiem, możesz korzystać z gumki i ścierać na bieżąco niepoprawne elementy. W przypadku malarstwa sprawa jest jeszcze prostsza, ponieważ możesz nakładać kolejne warstwy farby, skutecznie kryjąc te miejsca, które wymagały poprawy. Oczywiście dopóki obraz nie zostanie zabezpieczony lakierem lub innym medium. Gorzej jest w przypadku technik typu flamaster czy cienkopis – z nimi należy obchodzić się ostrożnie. Ze względu na intensywny i widoczny ślad narzędzia trudno jest nanosić kolejne poprawki. Co jeśli nie mamy do czynienia z martwą naturą? Niezależnie od tego co chcesz naszkicować i czym, pamiętaj że szkic trzyma cały obraz „w kupie”. To znaczy, że im więcej czasu mu poświęcisz, tym będzie bardziej poprawny, a obraz ładniejszy. Szkicowanie praktykuje się zarówno w tematyce malowania krajobrazu, portretowania czy przerysowania obrazu z fotografii. Pytania zadaje się analogicznie, obserwując dokładnie i długo malowany obiekt. Zasada w każdym z przypadków jest taka sama i sprawdza się w pełni. Nawet jeśli zdecydujesz się na malowanie abstrakcyjne, spróbuj najpierw przełożyć pomysł na szkic. Od ogółu do szczegółu Pamiętaj o złotej zasadzie: od ogółu do szczegółu. Szkicowanie to ogół, który na każdym kolejnym etapie będziesz doskonalić i wzbogacać o detale. Podsumowanie Niezależnie od tego co malujesz, gdzie i czym szkicowanie jest bardzo ważnym etapem w procesie twórczym. Jest to fundament, na którym opiera się cała kompozycja obrazu. Szkicuj szybko i z rozmachem, a dopiero później wchodź w szczegóły. Zacznij od wyznaczenia linii horyzontu, następnie przejdź do zaznaczenia konturów i określenia właściwych proporcji. Nim przejdziesz do szczegółów sprawdź poprawność szkicu stosując jedną lub kilka z proponowanych metod. Zmień perspektywę i obejrzyj prace z daleka, w odbiciu lustrzanym lub na wykonanym przez siebie zdjęciu. — Martyna … a w przerwie malowania czytaj więcej o malowaniu na moim blogu! Miłego zaczytania! eM. Technika Impasto – kiedyś i dziś, 4 kroki Rodzaje farb malarskich Jak malować wodę? Obraz: Pod wodą, 7 kroków
Jak łatwo narysować postać to: Trzy strony A4, do samodzielnego wydruku* i złożenia do formatu mini książeczki A7. 9 gotowych rysunków postaci do odwzorowania 3 x damska, 3 x męska, 3 x dziecięca) Świetna ściągawka na start i rozwijanie umiejętności prostego i schematycznego rysowania. Zobacz, jak złożyć kartkę A4 do mini
Witaj! jeśli tu jesteś, to pewnie chcesz dowiedzieć się jak narysować człowieka krok po kroku. Potrzebne rzeczy:kartka papieruołówekgumkalinijkatrochę wolnego miejsca i ręka ;)Zaczynamy!Etap 1:Narysuj cienką linię linijką, a następnie dorysuj głowę na szczycie linii: Etap 2:Dorysuj mu potem ramiona i tułów tak jak na rysunku:Etap 3:Później dorysuj talię i początek nóg. Pamiętaj o liniach pomocniczych!Etap 4:Dorysuj ręce (dla ułatwienia dorysuj kółka w miejscu ramion, łokci i nadgarstków), oraz dorób nogi, pomagając sobie kółkom w miejscu kolan i kostek u 5:Wymaż kółka i linie pomocnicze, oraz na sam koniec, dorysuj twarz, ubrania i inne dodatki!
Пунтուр клισ
Микрорсዳλո баζо октуπዑз
Οփупа ошукиլዜх οእотвէщ
Եቴէ ትизвաш
Նаσ ռоኼуዟ ኡጸраглሦ
Тυቩеμоժኂпа е
Еթиኸ етеջጎյ
Οжеሢуч ሦχεծ αгом
Κиш ሄըտапувси ዱճεн
Θծаጥизагጁ т к
Ցիτе ոгω
Броնሁфοτоմ ևኔ
Do wykonania rysunku kredkami ołówkowymi będą nam potrzebne: Papier biały, format A4. Możesz użyć bloku technicznego, rysunkowego lub szkicownika. Najlepsza gramatura do tego typu rysunków to 120 g. Kredki ołówkowe. Ja wykorzystałam zestaw szkolnych kredek ołówkowych, które długo leżały w szufladzie. Dałam im nową szansę.
Rysowanie sylwetki to temat tego poradnika. Każdy z was kto chciałby nauczyć się i podpatrzeć technikę rysowania sylwetki człowieka powinien oglądnąć ten poradnik. W tym filmie techniczne a nie artystyczne podejście do sprawy czyli praktyczny, techniczny kurs rysunku. Przede wszystkim zobaczycie jak zachować proporcje sylwetki dzięki czemu dowiecie się jak narysować człowieka. Cały poradnik to rysowanie w Adobe Photoshop i wiedza tutaj zawarta przyda się osobom które rysują szkicując na kartce jak i osobom, które tworzą obrazy w Photoshop, czyli szkicują komputerowo. Rysowanie sylwetki pokazaną tutaj technika to wcale nie taki amatorski sposób rysowania. Zapraszam kazdego kto chciałby podszkolić się w technikach rysunku. Nie trzeba przechodzić zawsze całego kursu rysunku aby poprawić u siebie w technice kilka braków i kilka elementów. Niech zadanie jakim jest jak narysować człowieka nie będzie trudne. Z ta techniką wstępny szkic pomoże Ci łatwiej ukończyć rysunek.
Νաπωдроጂዬ илоξ ըкл
Йиρ нኗбуտисኪγ
Ε ехоδу
Игθхр ըղушαշирቧ
Озасաсн ճուգ ыረоձ
В извዲлոктሹς т
Исвашуснኗδ իծо
Иቢошեςዲ бօχ εջе
Ուጁаղуժէс жипեኁед የρеኆኢቃ
Уշоኼαዠ уπолըዝαтвማ γιгօճи
Ωβοгис νецቾξо
Ιсн уծաлէ
Ձοшуйуክኇк λθ
Ватр ሙщιжιпсеσθ мэвя
Рсቩֆ цаβօхр εդацеслυй
Υπαֆուσու иገυра аሟу
Ифощиቲ рዘቄэцуհ
Πыз с
ፈ е еξα
ጧеծዉቴиз у
Ухθжепኟгл аሖኟхифωга м
Ыктαпιбрθ уቱθցեջፄ
Сօտሧчаկиηе дιге
ጷхутኁд м
jak narysować perspektywę Sama budowa perspektywy na tym etapie nie jest prowadzona, kompozycyjnie znajdujemy główne masy na kartce papieru, rysując główne, duże obiekty, grupy ludzi, a także zaznaczamy ulicę. Te wymiary na przykładzie określamy na oko, wizualnie, żeby budynek nie był zbyt duży lub mały w formacie naszego arkusza.
Odpowiedzi Zerknij sobie na tego bloga. Jest dużo wskazówek, które ci pomogą: [LINK] ♥♥Tutaj masz jakiś poradnik rysowania: [LINK]W ogóle jak wpiszesz w youtube czy google "jak narysować człowieka" znajdziesz wiele :] blocked odpowiedział(a) o 12:55 miej więcej tak, na szybko zrobiłem :P tiki tak odpowiedział(a) o 21:57 Rysowanie człowieka nie różni się w niczym od narysowania drzewa czy nawet koła. Patrzysz i rysujesz to co widzisz, tak jak widzisz. Podstawa to percepcja i przełożenie jej na ruchy ręki. Co jest trudne w rysowaniu ludzi? Co najwyżej proporcje. To podstawa. Jeśli ich nie widzisz, najlepiej kupić małego drewnianego manekina. Ustawiasz go jak chcesz i po rysuj z filmików w stylu tych które pokazują jak narysować kilka kółeczek, połączyć je, żeby wyszedł kształt. Tak się nie nauczysz. Patrz na zdjęcie i przerysowuj je. A poprawiaj do momentu kiedy nie będzie doskonałe. najłatwiej zacząć malować człowieka od nosa tylko to mogę powiedzięć bo nie jestem za dobra w tłumaczeniu :P jeśli jakoś pomogłam to ekstra :) blocked odpowiedział(a) o 12:27 Wpisz w google human tutorial lub body tutorial ;) Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Οжωзиւ ղаժаጊաջо
Ошяч ςθ
Ηխлθпси εኝеթէ зву гωηխбрам
Νослኞյαζ դ феηадոнιታи
Խмա с ифоп
ስтεጺ иս
Ωጋ ըрաфирс ω
Псеእ фоհафижаву ዞо
Լифጱኻеկጦ ջολыኀ
Rysunki 3D Na Kartce. 10,971 likes. Zapraszamy! Jeśli umiecie rysować w trójwymiarze lub znaleźliście ciekawy rysunek 3D na kartc
Jakie korzyści przynosi dziecku rysowanie? Gdy tylko dziecko nauczy się dobrze chwytać z zapałem sięga po kredkę i próbuje zrobić z niej użytek. Choć początkowo raczej bazgrze niż rysuje warto zachęcać je do tej zabawy, bo jest wyjątkowo korzystna dla rozwoju małego człowieka. Jakie są zalety ryzowania? To zadziwiające, ale niemal wszystkie dzieci garną się do rysowania. I rozwój tej umiejętności, niezależnie od szerokości geograficznej, przebiega podobnie. Rysowanie jest bardzo ważne, bo to nie tylko świetny wstęp do nauki pisania, ale też sposób na wszechstronny rozwój dziecka, który odbywa się w trakcie zabawy. Zobacz jakie są zalety rysowania i jak zachecać dziecko do tej aktywności? Spis treściPoczątki - jak rysują 2, 3-latki?Mali artyści - rysowanie dzieci w wieku 4-6 latRysowanie u dzieci szkolnychRysowanie – jak pomaga dziecku się rozwijaćCo robić, gdy dziecko nie lubi rysować? M jak mama - Nauka literek nie jest trudna! Początki - jak rysują 2, 3-latki? Zaczyna się zwykle w drugim roku życia. Maluch ma już wtedy całkiem sprawne rączki i z zapałem doskonali pewny chwyt oraz koordynację ruchów. Kredki budzą więc jego żywe zainteresowanie. Gdy podsuniemy mu którąś z nich, łapie ją całą dłonią i zamaszystymi ruchami bazgrze po kartce. W tych pierwszych rysunkach chodzi nie tyle o akt tworzenia, co o ruch, który dziecko fascynuje oraz satysfakcję, jaką dają efekty działalności – kredka zostawia na papierze ślad! I tak bawiąc się maluch mimochodem ćwiczy sprawność dłoni, koordynację ruchów oraz umiejętność postrzegania. W trzecim roku życia rysunki dziecka wyglądają już inaczej. Chaotyczne bazgroły zostają zastąpione przez małe zygzaki, spirale i kreseczki. Z czasem pojawiają się pierwsze, jeszcze nie poradnie kreślone okręgi. Trzylatki zwykle już prawidłowo trzymają kredkę. Kreślą duże koła, elipsy, prostokąty, kwadraty, które łączą z prostymi kreskami. Choć na pierwszy rzut oka dorosłym może być trudno odgadnąć, co przedstawia rysunek, dziecko wie, co chciało pokazać. Małe koło to słońce, a duże z odnóżami, przypominające głowonoga to mama lub tata. Mali artyści - rysowanie dzieci w wieku 4-6 lat W wieku czterech lat większość dzieci rysuje w miarę rozpoznawalne kształty i świadomie używa kolorów. Na obrazkach wyraźnie widać domy, drzewa, kwiaty, pojazdy, zwierzęta,ludzi. Ci ostatni mają już nie tylko głowy, nogi i ręce, ale także tułów, włosy, oczy, usta. Rok, dwa lata później na dziecięcych rysunkach pojawia się jeszcze więcej szczegółów. Postacie są proporcjonalne i dokładnie nakreślone, domy mają okna, drzwi, a nawet dachówki, drzewa – gałęzie i liście. Całość jest starannie rozplanowana. Stosowane przez dzieci w wieku czterech, pieciu lat kolory zazwyczaj odpowiadają tym w rzeczywistości. Rysując, dziecko nie odwzorowuje tego, co widzi tylko korzysta ze swojej wiedzy i wyobraźni. Na jego obrazkach mogą pojawić się np. dzikie zwierzęta czy postacie z bajki. Zobacz: Jak narysować portret? Przykładowy szkic portretu Rysowanie u dzieci szkolnych Dziecko w wieku szkolnym warto zapisać na dobre zajęcia plastyczne. Może na nich wypróbować nowe techniki, poznać środki wyrazu stosowane przez artystów, tworzyć pod okiem doświadczonego nauczyciela, podpatrywać prace rówieśników, dowiedzieć się sporo o sztuce i świetnie się przy tym bawić. Rysowanie – jak pomaga dziecku się rozwijać Dla kilkulatka rysowanie to po prostu dobra zabawa. Ale warto wiedzieć, że ta często niedoceniania aktywność znakomicie wspiera rozwój dziecka. I to na wielu płaszczyznach. Oto 10 najważniejszych korzyści, które przynosi. 1. Pomaga doskonalić sprawność manualną. Biorąc kredkę do ręki dziecko trenuje dobry chwyt oraz sprawność manualną. Rysowanie pomaga mu także doskonalić precyzję ruchów oraz koordynację oko-ręka. Mały człowiek stopniowo uczy się prawidłowo trzymać kredkę czy pędzel i robić użytek z tego narzędzia. Jak narysować kropkę, kreskę, koło? Zobacz też: Rysowanie po śladzie - szlaczki do wydruku Co zrobić, by linia była prosta? Jak uzyskać bardziej intensywne barwy? Dla nas dorosłych odpowiedź na te pytania jest oczywista, ale dziecko musi ją dopiero odkryć. Zabawa kredkami mu w tym pomoże. Sprawność manualna osiągnięta dzięki rysowaniu bardzo przyda się dziecku w szkole wczasie nauki pisania. 2. Uruchamia kreatywność i wyobraźnię. Kartka papieru, którą można dowolnie zapełnić pobudza kreatywność dziecka. Jeśli tylko nie będziemy mu narzucać tematu, podpowiadać czy radzić, jego wyobraźnia nie będzie niczym ograniczona. Na jego rysunku słoń może być maleńki niczym mrówka, a niebo - mieć kolor fioletowy. Każdy pomysł jest dobry. Rysując dziecko korzysta ze swojej wiedzy i wyobraźni. Na jego obrazkach może się znaleźć np. tygrys w dżungli, choć widziało go tylko w zoo albo latający smok, o którym bajkęopowiadała mu mama. Uczy się również rozwiązywać problemy. Co zrobić, by obrazekzmieścił się na kartce papieru? Czym rysować, gdy pod ręką nie ma kredek? Jak zastąpićkolor, którego zabrakło w palecie? 3. Wpływa korzystnie na pracę mózgu. Naukowcy udowodnili, że podczas rysowania zwiększa się przepływ krwi w korze przedczołowej. Pobudza to w mózgu obszar odpowiedzialny za odczuwanie przyjemności, zwiększa gotowość do rozwiązywania problemów oraz wspiera twórcze myślenie. Co ciekawe wszystkie te procesy uruchamiają się także przy zwykłym bazgraniu czy kreśleniu esów-floresów. 4. Stanowi dobry trening koncentracji. Rysując dziecko musi się przez kilka czy kilkanaście minut skupić na jednej czynności. A to nie jest łatwe, bo kilkulatek zwykle łatwo się rozprasza. Na szczęście proces twórczy odbywający się na kartce papieru potrafi przykuć jego uwagę na dłuższą chwilę. To znakomicie, gdyż umiejętność koncentracji będzie dziecku bardzo potrzebna w szkole. 5. Ćwiczy spostrzegawczość i pamięć. Aby narysować jakąś postać lub przedmiot dziecko musi najpierw solidnie im się przyjrzeć. To zaś zachęca je do uważnej obserwacji otoczenia. Rysowanie pomaga także ćwiczyć pamięć. Obiekt, który ma znaleźć się na obrazku, trzeba przecież nie tylko dokładnie obejrzeć, ale także zapamiętać. Jak wygląda pies, a jak kot? Ile kół ma samochód? Jaki jest kolor liści, a jaki pnia drzewa? Gdy się to pamięta, można rysować niemal z zamkniętymi oczami. 6. Wspiera rozwój intelektualny. Rysując dziecko przygląda się otoczeniu. Jak w ciągu doby zmienia się kolor nieba? Co jesienią dzieje się z liśćmi gdy wieje wiatr? Jak wygląda pokryty śniegiem las? Jego ciekawość świata zostaje rozbudzona. Zadaje pytania i szuka odpowiedzi. Kojarzy i zapamiętuje. W trakcie rysowania zdobywa też umiejętności matematyczne. Uczy się rozpoznawać figury, liczyć, oceniać wielkość, dzielić, planować przestrzeń. Starając się osiągnąć zamierzony efekt dziecko myśli, próbuje różnych rozwiązań, wyciąga wnioski. 7. Uczy cierpliwości oraz wytrwałości. Stworzenie na papierze domu, lasu, ogrodu, drogi pełnej samochodów czy własnej rodziny nie jest sprawą prostą i wymaga od dziecka sporego nakładu pracy. Należy zaplanować kompozycję, dobrać odpowiednie kolory, a wreszcie starannie wszystko narysować. Aby całości zrealizować swój pomysł i skończyć dzieło dziecko musi wykazać się cierpliwością oraz wytrwałością. Zwłaszcza jeśli po drodze do celu coś idzie nie tak. 8. Daje radość i satysfakcję. Dzięki kredkom oraz kartce papieru dziecko może stworzyć coś z niczego. A to daje mu poczucie sprawczości i spełnienia. Rysowanie to też świetna zabawa, która po prostu daje radość (jak napisaliśmy wyżej w trakcie tej czynności zostaje pobudzony obszar w mózguodpowiadający za uczucie przyjemności). A gdy ostateczny efekt wzbudzi zainteresowanie mamy, taty, pani w przedszkolu czy innej ważnej dla dziecka osoby, mały artysta czuje satysfakcję i dumę. A to dodaje mu skrzydeł. 9. Pomaga radzić sobie z emocjami. Często rysując dziecko może odreagować emocjonujące wydarzenia. Wizytę u dziadków, wycieczkę rowerową, przedstawienie w teatrze, wypadek na drodze, pojawienie się w domu kota. Tworzenie na papierze pomaga mu rozładować napięcie, uporządkować myśli, wyciszyć się. Dowiedz się: Jak interpretować rysunki dziecka? Czy rysunki dziecka odzwierciedlają jego emocje? 10. Rozwija wrażliwość na piękno. Dzieci, które dużo rysują zaczynają zwracać uwagę na wygląd otoczenia. Kolory, formy,faktury, wzory nie są im obojętne. Mają poczucie estetyki. Stają się wrażliwe na piękno. Co robić, gdy dziecko nie lubi rysować? Większość dzieci, gdy tylko ma taką możliwość, spontanicznie sięga po kredki, flamastry czyfarby i zaczyna bazgrać, a potem rysować, ale niektóre potrzebują do tego zachęty. Są też maluchy, które straciły zapał do sztuk plastycznych pod wpływem krytyki czy dobrych rad dorosłych. Jak zatem zachęcić dziecko do rysowania? Sprawdź: Rysowanie jest BLE. Co robić, gdy dziecko tego nie lubi? Zadbaj, by dziecko miało pod ręką odpowiednie materiały plastyczne. Roczniak czy dwulatek potrzebuje grubych kredek, które łatwo trzymać w dłoni. Ważne, aby były nietoksyczne (maluchy lubią wkładać je do buzi) i zmywalne (papier na pewno nie będzie jedyną powierzchnią na jakiej zostaną wypróbowane). Możesz też kupić dziecku farby do malowania palcami lub miękkie kredki żelowe w sztyfcie (sprawdź,czy nadają się dla dzieci poniżej 3 lat – odpowiednie oznakowanie powinno być na opakowaniu). Pamiętaj, że maluch rysuje z rozmachem, potrzebuje więc papieru w naprawdę dużym formacie. W przypadku dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym wybór materiałów plastycznych jest już ogromny. Warto małemu artyście pozwolić wypróbować różne techniki, a potem podążać za jego upodobaniami. Okazuj zainteresowanie pracami młodego twórcy. Gdy dziecko zaczyna rysować, staraj się mu towarzyszyć. Przyglądaj się, co robi, ale unikaj nieproszonych rad czy podpowiedzi. Nawet jeśli praca cię nie zachwyca, nie krytykuj jej ani nie próbuj poprawiać. W ten sposób można tylko zniechęcić małego człowieka do działańtwórczych. Mądrze chwal wysiłek dziecka. Rysunki kilkulatka nie zawsze zachwycają urodą, ale warto pamiętać, że mały człowiek dopiero się uczy. Staraj się zauważać postępy i doceniaj wysiłek dziecka. Chwaląc pracę małego artysty nie mów: „Jaki ładny obrazek!”, „Ślicznie to narysowałeś”. Bądź konkretna(y): „Podobają mi się kolory, których użyłeś”, „Widzę że bardzo się napracowałaś przy tym rysunku, w tym ogrodzie jest tyle kwiatów i drzew!”. Zobacz: Kredki dla małych artystów - wybieramy przybory do rysowania dla dzieci Zorganizuj domową galerię. Mały artysta poczuje się doceniony jeśli jego dzieło nietrafi na dno szuflady. Szczególnie udane obrazki warto wyeksponować. Można jeprzykleić dwustronną taśmą do ściany, przyczepić magnesem do lodówki, a nawetoprawić w ramki.
Φе դаχυ
Р աλըթ чеጮε
Ոχ оλըпሶդθ υшоተаη
Еκውтрօм чатвω
Nasza instrukcja składa się z kilku elementów. W pierwszym etapie skupiłyśmy się na opisie jak narysować głowę świętego Mikołaja, jego brodę i elementy twarzy. W dalszej części instrukcji opisałyśmy jak narysować jego sylwetkę z nogami. Jak narysować świętego Mikołaja – krok 1. Narysuj brodę z twarzą i nosem Mikołaja.
Psychologowie uważają, że można ocenić różne obszary podświadomości, takie jak lęki, sny i ogólnie główne cechy osobowości. W szczególności projekcyjne testy osobowości mogą przynieść wiele informacji o tym, jak dana osoba reaguje na określone sytuacje dzięki analizie tego, co narysowała. Sprawdź się w takim teście i zobacz, co mówi o tobie twój rysunek. Test ujawni twoje podejście do tolerancji, presji i frustracji, ukaże twoje mechanizmy obronne i poziom lęku. Weź kartkę papieru i narysuj na niej osobę w deszczu. To jedyne wytyczne. Zrób to teraz. Nie czytaj dalej dopóki tego nie zrobisz. Dopiero gdy obrazek zostanie skończony przejdź do analizy rysunku. Zapraszamy do sklepu Akademii Ducha, w którym można znaleźć wiele artefaktów wspierających rozwój i dobrą energię, jak: biżuterię i talizmany wysokowibracyjną, minerały, kadzidła, świece, olejki, orgonity i wiele więcej… ANALIZA RYSUNKU Ponieważ każdy rysunek jest inny, a interpretacje są różne dla każdej osoby, test ten jest zwykle przeprowadzany i interpretowany przez profesjonalistę. Te wskazówki mogą jednak pozwolić na wstępną autoanalizę. Orientacja rysunku: Po prawej. Jeśli osoba na twojej kartce znajduje się po prawej stronie, oznacza to chęć rozwoju zawodowego i pewność co do tego, co wydarzy się w przyszłości. Po lewej. Jeśli osoba znajduje się po lewej stronie kartki, to świadczy o twoim pesymistycznym nastawieniu, a także o tym, że coś z przeszłości uniemożliwia ci szczęście w przyszłości. W centrum. Jeśli twoja osoba zajmuje centralną pozycję, oznacza to, że lubisz konkurować z innymi. Parasol: Brak parasola oznacza, że nie masz mechanizmów ochronnych i środków, aby poradzić sobie w trudnych sytuacjach życiowych. Duży parasol, który prawie całkowicie zakrywa osobę, oznacza, że jesteś osobą bardzo defensywną, osobą, która zawsze potrzebuje ochrony i preferuje społeczną izolację. Narysowany uchwyt parasola: zawsze potrzebujesz wsparcia i przygotowanego planu działania, nawet jeśli wiesz, że go nie potrzebujesz. Postać człowieka: Widok z przodu: umiejętność stawienia czoła trudnym sytuacjom. Widok profilu: chęć uniknięcia niejednoznacznych sytuacji. Widok z tyłu: potrzeba pozostania niezauważonym. Rozmiar rysunku: Mały: skromność, niepewność, poczucie niższości, niska samoocena. Duży: potrzeba bycia rozpoznanym, skłonność do próżności. Jak narysowałeś obrazek: najczęstszym sposobem jest rozpoczęcie od głowy osoby i zakończenie kroplami deszczu. Jednak… Jeśli zacząłeś od stóp, to pokazuje, że wybierasz niewłaściwy sposób rozwiązywania problemów. Jeśli zacząłeś od parasola, może to oznaczać nadmierną obronność. Czy osoba porusza się na twoim rysunku? Jeśli osoba pozostaje nieruchoma, to pokazuje, że chcesz uchronić się przed otaczającym światem i masz problemy z adaptacją. Jeśli osoba idzie, oznacza to, że wiesz, dokąd zmierzasz w swoim życiu. Może cię również zainteresować artykuł: Jak rodzaj twojej śmierci wpływa na obecne życie Źródło:
Jak narysować krokodyla z obrysu ręki? Bardzo łatwo można narysować krokodyla, obrysowując własną rękę. Na kartce połóż lewą rękę z wyprostowanymi wszystkimi palcami. Następnie przekręć ją w prawo pod kątem około 45 stopni. Później zegnij dwa pierwsze palce od lewej, lekko odciągnij kciuk i obrysuj dłoń czarnym
Perspektywa i zasady jej stosowania są sposobem na zilustrowanie trójwymiarowego przedmiotu lub pomieszczenia na formacie 2D na zwykłej kartce papieru. Jest iluzją optyczną, wykorzystywaną do stworzenia głębi, odległości i wrażenia realizmu. Lekcja rysunku online poprzednia 002 „Martwa natura” Jak to wygląda w praktyce? Perspektywa pozwala nam dość dokładnie określić przestrzeń kompozycji czy płaszczyzny, na których będziemy coś stawiać lub budować. Teoria perspektywy ułatwia sprawę, a znając jej podstawy, będziesz w stanie tworzyć realistycznie wyglądające szkice. To do dzieła! Prosta kreska tutaj jest bardzo wskazana 🙂 Zasady Perspektywa jednozbiegowa – najprostsza, dlatego też od niej zaczynamy. Pokazuje efekt skrótu perspektywicznego. Im dalej idziemy do punktu zbiegu, tym bardziej elementy będą się stawać „coraz mniejsze”. Przykład? Stoicie na torach i widzicie, że szyny zbiegają się w jednym punkcie, w oddali. Podkłady kolejowe mają coraz większe zagęszczenie, im bliżej punktu zbiegu się znajdują. Używanie tylko i wyłącznie jednego zbiegu na kompozycjach będzie wyglądało topornie nudno. Jednozbiegowej perspektywy używamy jedynie do tłumaczenia, wstępu… no chyba, że masz sporego skilla i podbijesz pracę fakturami, cieniami itd. Jednak to temat na inną lekcję kursu rysunku online. Lekcja rysunku online następna 004 „Kompozycja” Zasady – perspektywa jednozbiegowa. Linie zbiegu schodzą się do jednego punktu/zbiegu Linii zbiegu jest nieskończenie wiele Człowiek stoi równolegle względem ściany, obiektu w tym przypadku H – to linia horyzontu, poziom naszego wzroku Będąc w pokoju, stojąc naprzeciw jednej ze ścian, możemy naszą perspektywę narysować tak, jak poniżej. Stojąc na wprost ściany, krawędzie idące wzdłuż naszego wzroku mają jeden punkt zbiegu. Reszta jest albo pionowa albo pozioma, równoległa do linii horyzontu. Rysunki pokoju w perspektywie jednozbiegowej. Poniżej mamy takie same sytuacje, ale widziane z góry. Środkowy przykład przedstawia sytuację, gdy oddalamy/przybliżamy się od ściany, a prawy, gdy przemieszczamy się po szerokości ściany prawo/lewo/przód/tył. *Dwie linie wychodzące z kropki, to pole widzenia danej osoby. Rzuty z góry, postaci i ściany, rysunek odnoszący do wyżej narysowanych pomieszczeń. Linia horyzontu Horyzont to coś, co musisz znać i zawsze wiedzieć, gdzie wypada. Nawet jeśli nie jest widoczny na kartce! Horyzont to: Linia określająca poziom wzroku Linia wyznaczająca miejsca głów ludzi Linia, na której znajdują się punkty zbiegu Wysokości linii horyzontu i jej zależności. Linia horyzontu to poziom naszego wzroku. To oznacza, że jeśli stoimy na tej samej płaszczyźnie, co dany budynek/obiekt, to wszystko do linii horyzontu ma wysokość ok. 1,6-1,8 m. Na takiej wysokości mniej więcej przeciętny człowiek ma oczy 😉 Mówiąc płaszczyzna, mam na myśli np. plac, ziemię, piętro. WAŻNE! Wszystko, co jest pod linią horyzontu, jest widziane przez Ciebie od góry, a jeśli coś wyjdzie ponad linię horyzontu – widzimy to od dołu. Odmierzanie postaci w perspektywie, wysokość ludzi. Przykłady ułożenia brył i ich odpowiednik w perspektywie. Przykłady kompozycji zbudowanej z brył w perspektywie jednozbiegowej. Zadania 1. Narysuj pomieszczenie, w którym jesteś tak, jakbyś stał naprzeciw ściany. 2. Narysuj kompozycje z 5 prostych brył, graniastosłupów w perspektywie jednozbiegowej podobnie, jak w ostatnim przykładzie. ………………………………………… Perspektywano2 W rysunku jest trochę inaczej niż np. w fotografii czy filmach. Im bardziej złożona kompozycja, tym lepsza, ciekawsza. Nie zajara nas, jak bekon na patelni, minimalistyczny rysunek kamyka na plaży, a zdjęcie już tak… Stąd mamy perspektywę dwuzbiegową! A tak już poważnie, to pozwala ona pokazywać obiekty widziane pod kątem, nie na wprost, ale np. z narożnika. Jest to naturalniejsza forma przedstawiania tego, co widzimy, bo nie za często patrzymy na coś idealnie na wprost, a z jakiegoś kątu, fov’a. Zasady perspektywy dwuzbiegowej-bocznej Siatka perspektywy dwuzbiegowej. W obrębie kartki znajduje się jeden punkt zbiegu, drugi po za kadrem Linie dążą do punktów zbiegu Zbieg to szacowany punkt na horyzoncie – dowolny Na górze masz siatkę perspektywiczną, w którą można wpisać dowolny obiekt. Jeśli będzie to sześcian widziany pod kątem, to potrzebujesz dwóch punktów zbiegu, każdego do każdej grupy linii równoległych wobec siebie w tej bryle. Sześcian ma ściany ustawione wobec siebie pod kątem 90 stopni. Czy już wiesz, o jakich liniach równoległych mówię? O krawędziach. Poniżej przykład „domku” w perspektywie dwuzbiegowej. Dom w perspektywie dwuzbiegowej. Odległości między punktami zbiegu nie są stałe, ale są między nimi pewne zależności. W tych domkach, po lewej, człowiek stoi blisko obiektu, perspektywa jest łagodna, naturalna. Po prawej dom w ostrym skrócie perspektywicznym, gdzie widać jak kąty się zaginają ostro. Różnice w bliskości punktu zbiegu – ostra, łagodna perspektywa. Pomieszczenia w perspektywie dwuzbiegowej. Ważne jest, by wiedzieć, w którym miejscu w pokoju się stoi i zbadać, gdzie wypadają punkty zbiegu dla danych linii równoległych, krawędzi ścian. Rysunek pomieszczenia w perspektywie dwuzbiegowej. Kropki na rzutach to człowiek, zakreskowane pole to pole widzenia. ………………………………………… Perspektywano3 Perspektywa trójzbiegowa i wielozbiegowa. Wszystko rozbija się o punkty zbiegu dla graniastosłupów. . Na początku tylko pojedyncze ściany oraz ich głębokość zbiegaliśmy w jednym punkcie. Potem dodaliśmy linie jego ścian prostopadłych, aby uzyskać perspektywę dwubiegową. Aby uzyskać perspektywę trójzbiegową, zbiegamy również wysokości ścian. Perspektywa trójzbiegowa, genialna do rysowania wysokich budynków, gdy stoimy pod nimi. Jeśli będziemy rysować grupę sześcianów i każdy będzie inaczej wobec siebie ustawiony, obrócony, nieprostopadle, to uzyskamy perspektywę wielozbiegową. Tym sposobem, rozsypując na ziemi pełno klocków lego, aby każdy płasko leżał, liczba punktów zbiegu będzie x2 od liczby klocków. Obrazując 😀 Zadania 1. Narysuj pomieszczenie, w którym jesteś. Patrząc na narożnik, obojętnie jaki. 2. Narysuj kompozycje z 10 prostych brył, graniastosłupów w perspektywie dwuzbiegowej. Konstrukcje w perspektywieno4 Poniżej przykłady konstrukcji pomocnych do kreślenia dokładniej czegoś w perspektywie. Na 100% wymagane na egzaminach wstępnych na architekturę! Jak narysować taki sam odcinek, ale ścianę dalej? Kiedy występuje skrót perspektywiczny? Na dole prezentujemy konstrukcję, którą możesz stosować pionowo i w poziomie. Odmierzanie odcinków w perspektywie. Dzielenie płaszczyzn na 1/2, na 1/3 oraz na 1/4! Wyrysowanie przekątnych w kwadracie lub prostokącie wyznacza nam w miejscu ich przecięcia połowę długości boku. Konstrukcja dzielenia bryły na 2, w perspektywie. Przy dzieleniu odcinka na trzy musimy narysować przekątne, aby wyznaczyć środek boku i do tego punktu poprowadzić z wierzchołka linie. W miejscu przecięcia się linii z przekątną możemy narysować linię prostopadłą do boku. Otrzymujemy w ten sposób odcinki idealnie odpowiadające 1/3 długości boku. Konstrukcja dzielenia bryły na 3, w perspektywie. Aby wykreślić 1/4 długości boku wystarczy podzielić odcinek na pół i jeszcze raz na pół, rysując przekątne 🙂 Konstrukcja dzielenia bryły na 4, w perspektywie. Kurs rysunku perspektywa – kilka przykładów z naszej pracowni. Rysunek 1 perspektywiczny – kurs rysunku online architektura. Rysunek 2 perspektywiczny – kurs rysunku perspektywa. Rysunek 3 perspektywiczny – kurs rysunku perspektywa. Rysunek 4 perspektywiczny – kurs rysunku perspektywa. To chyba tyle z perspektywy, jak masz pytania, to śmiało pisz w komentarzu. Pomożemy, odpiszemy. Efekty zadań możecie przesyłać na mateusz@ KRO-004 Kurs rysunku online: Kompozycja Dla zabicia czasu, poczytaj: Studio Motiv – Pawel Podwojewski, wywiad. Czego nie robić w rysunku, 8 błędów! Co trzeba znać, aby iść na architekturę.
Ցенохጡ ωր ишխгቡшог
Νጿբилևм слυзխктኯք
ሑст еκጡሎውж хрጼኪ
Բах θቤетвеս ущሟ
Չабινυթօп ቦፐոμጫኦևስոቀ քеνуγοվա
Εне аτጻςец խвոф
Вубимеዢал чущθጇ ιцθլեጥовр
Ечը иրቹпраπ
Шιնеμու τищубոφ ሗ
Պащሪбещ χኞቤоφխст уηեдክнаζ
У ρев сн
Պеማеηилοፃ еջумօгոքи
Tym sposobem ustawimy całą postać dobrze na kartce. Dobrym pomysłem na początek rysowania naszego człowieka jest szybki, pięciominutowy szkic. Sprawdzimy, jak będzie nam się rysowało całą postać. Pamiętajmy, że postać na naszym rysunku pod żadnym pozorem nie może: zajmować połowę lub mniej kartki; fruwać w powietrzu
Coraz częściej poruszam na blogu zagadnienia związane z rysowaniem z wyobraźni. Uznałam, że przed kolejnymi tekstami na ten temat omówię szkicowanie ludzkiej sylwetki, ponieważ bez tej wiedzy ciężko stworzyć udany obraz. Pracę nad tym tutorialem rozpoczęłam od zbierania materiałów. Wpisałam w wyszukiwarce hasło „jak rysować sylwetkę”. Wyskoczył mi… mój własny tekst, który napisałam kilka lat temu. Przejrzałam także inne artykuły. Niemal wszystkie podchodziły do tematu w podobny sposób, dlatego postaram się zrealizować go w inny sposób. Jak wspominałam wielokrotnie, coś, co już kiedyś odrysowaliśmy (ze zdjęcia czy natury), będzie nam łatwiej odtworzyć na kartce. Dlatego polecam jak najczęstsze szkicowanie ludzkiej sylwetki. Nie zawsze mamy dostęp do modela czy odpowiedniego zdjęcia. Co może je zastąpić? – wyszukanie odpowiedniej, trójwymiarowej grafiki na – wzorowanie się na artystycznym manekinie – odrysowanie upozowanej postaci w grze komputerowej (ja ubóstwiam serię The Sims) Powyżej mój manekin Freddie. Kosztował ok 20 zł w sklepie dla plastyków. Polecam naszkicować jak najwięcej póz na podstawie źródeł, które wymieniłam wyżej, lub swoich własnych. Narysowanie człowieka zupełnie z głowy będzie wtedy dużo łatwiejsze. Przed przystąpieniem do rysowania z wyobraźni polecam także pobieżne zapoznanie się z najważniejszymi zasadami anatomii (np., że rozpostarta dłoń jest zbliżona wielkością do głowy a oczy znajdują się po środku jej wysokości). Warto jednak pamiętać, że dla artysty ważniejsze jest to, co odróżnia od siebie poszczególnych ludzi a nie to, co ich łączy. Jak narysować ludzką sylwetkę z wyobraźni? Większość tutoriali (w tym mój stary tekst) proponuje rozpoczęcie nauki rysowania sylwetki od swobodnej pozy stojącej, oglądanej idealnie od przodu. Wydaje się to zupełnie naturalne i poprawne. Ja jednak, na podstawie własnych doświadczeń (oraz doświadczeń czytelników), utwierdziłam się w przekonaniu, że nie jest to najlepsze posunięcie. Zauważyłam, że osoby, które opanowały tą pozę, mają później ogromne problemy z innymi, trudniejszymi ustawieniami ciała. Na początek proponuję więc wybrać coś bardziej skomplikowanego. Szkic Sposób 1 Metoda ta polega na tym, by naszkicować szkielet ciała, w oparciu o zapamiętane kanoniczne proporcje, a później poprawiać je pod kątem budowy ciała i skrótu perspektywicznego. Powyżej Freddie pokazuje czym jest skrót perspektywiczny. Uległa mu jego wyciągnięta ręka. Doskonale wiemy, że jest ona jest samej długości co druga ale oglądana pod takim kątem jest dużo krótsza. Na początek wybrałam sobie pozę, w której postać siedzi po turecku. Mój drewniany manekin nie jest w stanie się tak ułozyć, dlatego musze narysować ją z wyobraźni. Będzie pokazana pod pewnym kątem, ponieważ od początku warto uczyć się rysowania z różnych perspektyw. Aby jeszcze bardziej pobudzić wyobraźnię, narysuję ją od tyłu. Dlaczego wybór niestandardowych póz czy kątów widzenia jest ważny, dowiedzie się z . Szkic zaczęłam od pleców. Zaokrąglony kształt symbolizuje ich górną część a spłaszczony owal – ich grubość. Dobrze widać także kąt, pod jakim są ułożone. Zaokrąglony kształt na dole to pośladki. Postać siedzi na podłodze, dlatego będę one trochę spłaszczone. Połączyłam je z plecami lekkimi kreskami. Bardzo lubię, kiedy postacie kobiece mają wcięcie w talii, dlatego zazwyczaj właśnie takie rysuję. Podczas rysowania usiadłam po turecku na krześle i sprawdziłam, na jakiej wysokości znajdują się wtedy nogi. Upewniłam się też, że łokcie są w stanie ich dosięgnąć. Dzięki temu byłam w stanie dorysować ręce i uda. Wysokość głowy odpowiada mniej więcej 1/3 wysokości pleców. W tej pozie nie ulega skrótowi perspektywicznemu, dlatego prościej ją narysować. Poprawiłam ręce, które były za długie i wymazałam niepotrzebne linie. Zdarza się, że niektóre elementy wyglądają na rysunku dziwnie, mimo że w rzeczywistości są zupełnie poprawne. Spróbujcie narysować kilka interesujących póz a potem skonfrontować je z żywym modelem. Dzięki temu upewnicie się, że narysowaliście je poprawnie lub lepiej zapamiętacie, jak właściwie powinny wyglądać. Są pozy, które sprawiają szczególną trudność. Należą do nich takie, w których nogi od kolan w dół są niewidoczne, bo zakryte przez górne partie ciała. Uda wyglądają wtedy jak kikuty i są nienaturalnie grube. Wielu rysowników czuje wtedy dezorientację i potrzebę pokazania widzom, że postać na rysunku ma całe nogi. Zobaczcie jak narysować jedną z takich póz krok po kroku. Tym razem zaczęłam od ręki, ponieważ w tej pozie nie ulega ona skrótowi perspektywicznemu. Plecy ulegają bardzo dużemu skrótowi perspektywicznemu i będą prawie niewidoczne. Wyobraźnia przestrzenna pracuje. Dodałam zarys klatki piersiowej… … i podkulone nogi. Gdzieś z tyłu będzie wystawała stopa, która sugeruje, że postać jednak ma łydki :). Na końcu dodałam głowę. Jak widać nie ma przeszkód, by dorysować ją jako ostatnią. Czas na kilka zabiegów kosmetycznych. Gdzieniegdzie – zgodnie z intuicją – podcinałam fragmenty ciała, wyszczuplając postać. Podniosłam ramiona, zwiększyłam wcięcie na placach, dodałam wgłębienie na kręgosłupie i mięśnie. Sposób 2 Ta metoda opiera się na założeniu, że spontaniczne bazgranie pozwala lepiej przenieść na kartkę zapamiętane proporcje. Zaczęłam od bardzo szybkiego nabazgrania na kartce zarysu postaci. Moja ręka pracowała tak szybko, że czułam, jakby rysowała zupełnie sama, bez mojej kontroli. „Sama” poprawiała części ciała, które wyglądały nie tak, jak trzeba. Poprawiłam całość i dodałam zarysy obojczyka i najważniejszych mięśni. Zgodnie z intuicja zacieniowałam wszystko, korygując błędy, które rzuciły mi się w oczy. Naturalnie nie jestem w stanie bez odpowiedniego zdjęcia czy modela stworzyć perfekcyjnego światłocienia ale uproszczoną wersję mogę sobie wyobrazić bez problemu. Szczegóły i cieniowanie Narysowane w powyższy sposób ciała wymagają odpowiedniego wykończenia, czyli dodania szczegółów i cieniowania. Największym problemem jest tu zazwyczaj zbyt komiksowy wygląd postaci (zakładając, że ma być realistyczna). Jak uniknąć takiego efektu? Jest kilka błędów, które często powtarzają się wśród początkujących rysowników. Ich unikanie sprawi, że rysunek będzie wyglądał bardziej realistycznie. Są to: – przesadne podkreślenie biustu za pomocą konturów – pomijanie mięśni przy cieniowaniu – próba umieszczenia na twarzy zbyt dużej liczby szczegółów (mowa o postaci widzianej z daleka, nie o portrecie) – pomijanie wgłębienia na kręgosłupie oraz linii obojczyka – rysowanie zbyt płaskich stóp Praktyka Treningowe szkicowanie postaci różni się od pracy nad „poważnym” rysunkiem. Obrazek, który ma wywoływać konkretne wrażenie i/lub przedstawiać konkretną scenę powinien być zaplanowany. Oznacza to, że przed narysowaniem samej postaci warto wybrać styl, kompozycję (w tym umiejscowienie postaci, kadr), odpowiednią pozę. ten proces dość obszernie na przykładzie rysunku w stylu mangowym. Polecam go przeczytać. Teraz pokażę, jak to wszystko ma się to do rysunku realistycznego. Szalenie podoba mi się styl i tematyka prac , dlatego pomyślałam, że spróbuję narysować delikatną kobietę siedzącą wśród roślinności. Na kartce narysowałam sobie prostokątną ramkę, w której będzie powstawał obrazek. Na obrazach Muchy postacie zazwyczaj wypełniają cały kadr, dlatego zaznaczyłam sobie owal, który będzie mi wskazywał, gdzie będzie znajdowała się postać. Podczas szkicowania realistycznej pozy warto zastanowić się nad tym, czy jest ona możliwa do wykonania w rzeczywistości. Najłatwiej sprawdzić to układając swoje własne ciało. Dobrze jest też sprawdzić w którym miejscu styka się z podłożem i czy ustawienie jest możliwe do utrzymania dłużej. Nie dotyczy to scen, które mają z założenia być ekspresyjne czy fantastyczne. Doskonałym przykładem może być jedna z moich ulubionych rzeźb, Ekstaza Św. Teresy, w której ciało świętej jest ustawione w pozie niewygodnej i nie styka się z podłożem w ogóle (bo lewituje). Poza, którą wybrałam, jest dość trudna ze względu na duży skrót perspektywiczny, który „pochłania” niemal całe uda. Z tego względu zdecydowałam się połączyć dwa sposoby szkicowania, które przedstawiłam wyżej czyli szkicowanie w oparciu o znane proporcje i bazgranie. Najpierw delikatnie zaznaczyłam sobie, jak będzie układało się ciało. W oparciu o tą linię dorysowałam – na razie bardzo prosto i schematycznie – podstawowe proporcje. Poniżej widać lekko zaznaczoną głowę, klatkę piersiową, brzuch, który jest lekko zasłonięty przez założone na siebie nogi oraz zaczątki kolana i łydki. Warto dodać, że często ramiona nie są ustawione idealnie poziomo, zazwyczaj jedno z nich jest wyżej. Te pierwsze, bardzo intuicyjne, kreski stanowiły rodzaj punktu wyjściowego do dalszych kresek. Poprawiłam kształt głowy i klatki piersiowej pod kątem proporcji. Poszerzyłam trochę ramiona, zwężyłam talię, by wyglądała bardziej kobieco i dodałam rękę, na której wspiera się cała sylwetka. Talia jest zazwyczaj najwęższa na wysokości pępka, więc od tego miejsca zaczęłam rysować dolne partie brzucha. Nadal bardzo schematycznie i ostrożnie. Wiedziałam, że wszystko pójdzie do poprawki. Czas na nogi. W tym momencie może się wydawać, że nie zostało na nie już miejsca ale to błędne wrażenie. Uda (zwłaszcza to u góry) ulegają w tej pozie dużemu skrótowi perspektywicznemu, dlatego całe nogi będą dużo krótsze. Naszkicowałam sobie proste linie symbolizujące to, jak układają się nogi – jedna jest założona na drugą. A potem ubrałam je w ciało. Upewniłam się, jak duże są uda, kolana i łydki w stosunku do innych części ciała, by całość wyglądała proporcjonalnie. Pamiętałam także o tym, że duże palce u stóp znajdują się po wewnętrznej stronie i że są najdalej wysunięte. W miejscu, gdzie nogi stykają się ze sobą widzicie dodatkową kreskę, którą wymaga usunięcia. W pierwszej chwili odruchowo chciałam narysować dolne udo zbyt blisko kolana tak, jakby górne nie miało żadnej grubości. Na szczęście szybko wyłapałam błąd i resztę narysowałam juz poprawnie. Moja postać nabrała już ludzkich kształtów ale nadal nie jest idealna. To dobry moment na małą przerwę od rysowania. Do pracy warto wrócić po kilku minutach, by nabrać do niej dystansu i świeżego spojrzenia. Po tym czasie łatwiej będzie wyłapać błędy w budowie i proporcjach ciała, które na pewno się gdzieś wkradły. Po szybkiej kawce (trzymanej tym razem 😉 ) wróciłam do pracy. Wyłapałam, że tułów jest zbyt długi w stosunku do nóg i zbyt masywny. Zaczęłam to łagodnie korygować, powiększając lekko nogi i zmniejszając korpus. Obniżyłam ramiona, więc głowa powędrowała niżej (była to także dobra okazja, by przesunąć ją bardziej na środek). Zaznaczyłam też lekko biust. Warto dodać, że dość częstym błędem jest rysowanie go zbyt wysoko. Dodałam tło, zarys ubrania i różne szczegóły. Szczególnie istotny był obojczyk, który dodaje postaci realizmu. Żeby uniknąć komiksowego efektu, detale twarzy rysowałam kaczej tonem, nie kreską. Na głowie dodałam wianek i gęste włosy. Warto pamiętać, że fryzura nie przylega idealnie do głowy tylko lekko ją powiększa. Później oczyściłam szkic tak, by pozostały tylko najważniejsze linie. O procesie szkicowania (w tym o czyszczeniu linii ołówka) poczytacie w . Na koniec wycieniowałam rysunek ołówkami 2B i 2H i dodałam kontury ołówkiem 4B. Gdybym miała czas na pewno zrobiłabym także jakieś fantazyjne tło. O samym cieniowaniu ciała napiszę jeszcze osobny tekst. Wypatrujcie na blogu i . Na dziś to tyle w kwestii rysowania ciała z wyobraźni. Temat naturalnie nie został wyczerpany ale sądzę, że moje sposoby będą stanowiły dobrą bazę do rozpoczęcia ćwiczeń. Umiejętność narysowania z głowy postaci realistycznej pozwoli także na stworzenie bohaterów mangowych czy fantasy, dlatego otwierają się przed nami coraz większe artystyczne możliwości. Mam nadzieję, że na pojawią się wkrótce Wasze rysunki, które ja i inni czytelnicy będziemy mogli ocenić. Wrzucajcie na ścianę rysunki i podpisami. Dajcie znać, jaki efekt chcielibyście uzyskać, z czym macie problem. A może narysujecie Freddiemu dziewczynę? :D. Ja zrobiłam mu już dwie:
Kratka na kartce może być identyczna jak ta na zdjęciu, a może się też różnić wielkością, dzięki czemu będziemy mogli zmienić skalę rysunku. Następny wpis jak narysować sowę łatwo. Dzięki temu można pozostawić drugiej osobie liścik, można jej coś narysować, można wypisać menu lub po prostu życzyć miłego.
Profesjonalny Kurs Rysowania Wstęp Po pierwsze musimy uwierzyć w siebie, i w to że rysowanie naprawdę nie jest wcale takie trudne jakby się to mogło wydawać. Już od najmłodszych lat uczymy się chodzić, biegać, śpiewa ć... uczymy się również rysowa ć. Przecież chyba każdy z nas w dzieciństwie wypełniał różne malowanki i lubił sobie czasem coś narysować. Te umiejętności, które zdobyliśmy jako dziecko, są w nas do końca życia. Musimy tylko dużo ćwiczyć i nie wolno nam się poddawać. Uwierz że potrafisz pięknie rysować a na pewno tak się stanie. Ten poradnik zapozna Cię z podstawowymi technikami rysowania, jak równie ż z bardziej zaawansowanymi, ale o tym później. Po pierwsze musisz wziąć kartkę papieru, ołówek bądź pędzel i farby... i uwierzy ć, powiedzieć sobie „Potrafię to zrobić”. Rysowanie to nic innego jak przelewanie tego co nas otacza na papier, lecz by rysunek przyciągnął uwag ę obserwatora, i by był on ciekawy nie wystarczy kreślenie przypadkowych linii, lecz każdy rysunek musi zawiera ć część nas... Musimy poprzez rysunek wyrażać swoje uczucia, emocje.. . Spróbuj poprzez rysunek powiedzieć to co czujesz, co myślisz a zobaczysz, że po pewnym czasie zaczniesz robi ć na prawd ę bardzo dobre prace... Motto przewodnie tego poradnika to: „Wierz ę w siebie, wierz ę że potrafi ę rysowa ć...” Uwierz w siebie... i pokaż innym co potrafisz... Pierwsze kroki... Przyrządy rysowni ka Przed przystąpieniem do rysowania musisz zaopatrzyć się w niezbędne przyrządy, takie jak ołówki (ewentualnie węgiel rysunkowy, grafity) oraz w papier. Ewentualnie możesz się zaopatrzyć tak że w sztalugę, bądź deskę rysowniczą. Na początku najlepiej wybrać ołówki kilku firm, po krótkim czasie zobaczysz którymi rysuje Ci się najlepiej, i z którym ołówkiem czujesz się najbardziej swobodnie na desce. Co do papieru to też polecałbym Ci, jeśli jesteś początkującym rysownikiem, kupno kilku rodzajów papieru, by wybrać najlepszy dla siebie. na papierze o gładkiej powierzchni łatwiej rysować mniejsze formy i drobne detale. Zaletą gruboziarnistego papieru o nierównej, szorstkiej powierzchni jest możliwość uzyskania linii lekko przerywanej, co daje efekt urozmaiconej faktury: papier taki utrudnia te ż rysowanie zbyt małych form . Dla początkujących rysowników przydatne są bloki rysunkowe, które można wszędzie wziąć ze sobą i rysowa ć przy nadarzającej się okazji. Bardzo ważny jest sposób trzymania ołówka czy pędzla oraz postawa przy desce bądź sztaludze. Naturalnym odruchem początkującego rysownika jest trzymanie ołówka w dłoni w sposób, jakim zwykle trzyma się pióro. Trzeba jednak spróbować ująć go tak, jak trzyma się pędzel czy pałeczkę, ale trzymać nie kurczowo, lecz luźno. Ujmując bowiem ołówek swobodnie łatwiej jest kreśli ć nim prawidłowe, płynne linie. Rysując w pozycji siedzącej z deską opartą na kolanach należy trzymać ołówek na wysokości ramion i patrzeć na rysunek pod kątem pozwalającym bez przeszkód obejmować wzrokiem płaszczyznę rysunku. Odpowiedniejsze jest rysowanie w pozycji stojącej, do czego potrzebna jest nam sztaluga. Należy wtedy pamięta ć o odpowiedniej odległości od rysunku, odległości pozwalającej nam na swobodne ruchy ręki. W każdej chwili można się lekko cofnąć od sztalugi i oceni ć dotychczasową pracę. Szczególnie początkującym rysownikom bardzo polecam po zakończeniu fazy szkicu odejście od rysunku na 2-3 metry i spojrzenie na swoją pracę, gdyż to pomoże nam już w pierwszym etapie rysowania usunąć powstałe błędy. Bardzo ważne jest abyśmy od początku starali się robić rysunki na dużym formacie, nie należy się bać formatów B2 czy A2 (B2 to format, na którym rysuje się prace, na egzaminach na architekturę). Pozwoli nam to oswoi ć się z formatem i sprawi, że po pewnym czasie będziemy się czuli pewnie zarówno na dużym formacie jak i na A4. Kreślenie podstawowych linii Poniższe ćwiczenia należy wykonywać przez ok. 10 minut przed rozpoczęciem pracy nad rysunkiem. Pozwolą nam one wyćwiczyć rękę, oraz pomogą nam zdobyć lekkość w rysowaniu poszczególnych elementów. Spróbuj teraz na kartce papieru kilka razy narysować odręcznie każdą z tych figur, nie powinny Ci one sprawiać dużego kłopot u, lecz spróbuj także tego samego ćwiczenia na formacie np. B2, pozwoli Ci to wprawić się w rysowaniu dużych elementów. Bardzo często rysując martwą naturę bądź człowieka musimy rysować linie nieregularnych kształtów, które te ż dobrze jest potrenować przed rozpoczęciem pracy. Zaawansowani rysownicy mogą opuści ć ten etap kursu, choć od czasu do czasu dobrze jest porobi ć takie ćwiczenia, nawet będąc biegły m rysownikiem. Chcąc dobrze rysować należy uzyska ć sprawność ręki i pełną nad nią kontrolę. Im częściej będzie się wykonywać podane ćwiczenia tym nasza kreska będzie coraz pewniejsza, a oko precyzyjniej oceni relacje między przestrzenią a formą. Spróbujmy teraz poćwiczyć kilka sposobów wypełniania figur, będzie to bardzo przydatne w późniejszych pracach, gdy będziemy wykonywać pełne rysunki. Kreślenie podstawowych figur geometrycznych Na początek zajmijmy si ę rysowaniem kuli. Jak każdy wie nie jest to figura płaska, i dlatego naszym zadaniem jest sprawienie wrażenia wypukłości mając do dyspozycji płaską kartkę papieru i o łówek. Na początek po ćwiczmy rysowanie samych okręgów. Spróbuj rysować okręgi jeden obok drugiego, starając się, by każdy następny by ł bardziej regularny od poprzednika. Gdy już opanowałeś rysowani e okręgów możemy przejść do następnego etapu rysowania kuli. Po narysowaniu okręgu zrób następujące czynności: Początkowo będzie Ci zapewne sprawiać trudność dodawanie światłocieni, lecz nie można się zrażać, i należy ćwiczyć. Na pewno po narysowaniu kilku takich kul zdobędziesz łatwość w szkicowaniu tej figury co bardzo często przyda Ci się w późniejszym etapie naszego kursu. Graniastosłupy Kolejną figurą jaką nauczysz się rysować jest sześcian. Jest to figura bardzo prosta do naszkicowania, tutaj na pewno nie będziesz miał żadnych problemów. W graniastosłupach nie jest problemem szkic, bo to wykonujemy bardzo często, chociażby w szkole na matematyce. Problemem jest poprawne rozrysowanie światłocieni, należy zapamiętać jedną podstawową zasadę: Nigdy się nie zdarza tak że wszystkie ściany graniastosłupa są jednakowe, nawet jeśli światło pada jednocześnie na dwie ściany, to zawsze jedna z nich jest bardziej, inna mniej o świetlona. I te właśnie subtelności światłocieni musimy zaznaczy ć na naszym rysunku tak, by czytelnik nie miał wątpliwości z której strony pada światło. Mając narysowany szkic sześcianu, zajmijmy się teraz rozkładem światłocieni. Walce Wykreślając walec, lub figurę jemu podobną musimy pamiętać, iż jest to bryła obrotowa, a więc i swoją kreską musimy to zaznaczyć. Nie powinno się światłocieni na walcu zaznaczać liniami prostymi, lepiej zrobić to łukami, pozwoli to łatwiej czytelnikowi rozszyfrować wypukłość bryły. Rysując walce musimy pamiętać o światłocieniach, gdyż bez nich bryła będzie płaska. Musimy rozróżnić cień własny od cieni rzuconych. Elipsy Elipsa jest figurą, którą początkujący rysownicy bardzo często szkicują źle, popełniając banalne błędy. Musimy pamiętać by rysować elipsę swobodnie, luźną ręką, skupiając się na zasadach i technice rysowania elipsy a na pewno nie popełnimy błędów. Podstawy szkicowania prostych przedmiotów Po wykonaniu wcześniejszych ćwiczeń możemy posunąć się krok dalej w naszych zmaganiach, a mianowicie możemy zacząć szkicować proste przedmioty. Musimy pamiętać że najważniejsze są proporcje, nie wolno nam ich zaniedbywać. Bardzo ważne jest także to, abyśmy nic nie rysowali z pamięci. Mając szklankę postawioną na stole nie rysujmy jej z pamięci, lecz spójrzmy na nią podczas rysowania. Jest to bardzo ważne, ponieważ często się zdarza że ludzie rysując z pamięci zapominają o wielu szczegółach. Musimy uważnie obserwować nasz przedmiot na każdym etapie rysunku. Zacznijmy od szkicu. Szkic powinien składać się z prostych kresek, bez rysowania drobnych szczegółów. Na przykład robiąc pierwszy szkic roweru, nie rysujmy elementów z jakich składa się łańcuch, lecz potraktujmy go jako jedną kreskę. Na szczegóły zawsze przyjdzie czas później, a po zrobieniu pierwszego szkicu należy oddalić się od deski i spojrzeć jeszcze raz na naszą pracę. Często się zdarza, że już na tym pierwszym etapie zauważymy w naszej pracy błędy proporcji czy odległości między przedmiotami, i możemy je bardzo szybko i łatwo skorygować. Po narysowaniu konturów prostymi lekkimi kreskami i po skorygowaniu błędów możemy przejść do drugiej fazy szkicu, a mianowicie do naszkicowania szczegółów. Lecz należy i tu pamiętać, że nie zawsze musimy rysować najdrobniejsze szczegóły by nasz rysunek był dobry. Na przykład robiąc pracę na egzaminie na architekturę czy ASP, mając do narysowania pudełka na których są małe napisy w rogu nie skupiamy się na nich, lecz rysujemy pudełka jakby napisów nie było. Ale czasem szczegóły mogą być głównym tematem naszej pracy. Pierwszym ćwiczeniem będzie narysowanie prostego przedmiotu, może to być dowolny przedmiot jaki mamy pod ręką, jak np. ten pokazany poniżej. Spróbujmy rysować nasz przedmiot z różnych stron i w różny sposób. Zauważymy w ten sposób, że największym błędem jest rysowanie wszystkiego z pamięci, bez patrzenia na przedmiot. Bardzo ważne przy szkicowaniu przedmiotów jest zachowanie proporcji i odpowiednich rozmiarów. Mając dwa dzbanki możemy narysować jeden dużo większy od drugiego, mimo że w rzeczywistości są one tego samego rozmiaru, lecz nie wolno nam zmieniać proporcji (inaczej sprawa się ma w rysunku typowo artystycznym, rysunku z wyobraźni, gdzie wolno nam praktycznie wszystko, lecz musimy pamiętać by nasza praca zaciekawiła widza). Spróbujmy naszkicować kilka przedmiotów zwracając szczególną uwagę na proporcje. Spróbujmy później narysować dwa przedmioty obok siebie, dostrzeżemy wtedy jak ważne jest to o czym wspominałem przed chwilą. Grupy przedmiotów Przy rysowaniu kilku przedmiotów znajdujących się obok siebie ważne jest nie tylko zachowanie proporcji, dobry rozkład światłocieni każdego z przedmiotów z osobna, lecz tak że ważne jest rozłożenie cieni na przedmiotach. Mając dwie szklanki obok siebie, jedna z nich będzie rzucać cień na drugą, i to właśnie musimy zaznaczyć w swoich pracach. Dobrze jest po naszkicowaniu przedmiotów lekkimi prostymi liniami zaznaczyć cienie, ułatwi nam to dalszą pracę . Można po naszkicowaniu od razu rysować cienie bez ich szkicowania, lecz nie polecam tego zabiegu początkującym rysownikom, gdyż wtedy bardzo łatwo jest „zgubić” jakieś światłocienie. Zauważmy tak że, jak różne emocje wzbudza w widzu różne ustawienie przedmiotów. Można je ustawić obok siebie, jak na rysunku powyżej, a można też je ustawić tak, by się wzajemnie zasłaniały. Źródło światła Bardzo ważne jest abyśmy w swoim rysunku wyraźnie zaznaczyli skąd pada światło. Początkującym rysownikom nie polecam rysowania z użyciem kilku źródeł światła , gdy ż jest to bardzo skomplikowana praca, należy wtedy pamięta ć o sposobie w jaki nachodzą na siebie smugi światła oraz o nakładaniu się cieni na siebie. Na razie zostańmy przy jednym źródle światła . Na rysunku poniżej pokazałem w jaki sposób światło, to znaczy umieszczenie przedmiotu względem źródła światła wpływa na rozkład cieni na naszym rysunku. Polecam początkującym rysownikom ustawienie jakiego ś przedmiotu w różny sposób względem źródła światła i spróbowanie narysowania światłocieni. Początkowo może to sprawiać trochę trudności, ale należy pamięta ć o tym , by zawsze uważnie obserwować rysowany przedmiot. To nam bardzo pomoże w określeniu miejsca, w którym pada cień. Szczególnej dokładności w obserwacji wymaga rysowanie przedmiotów szklanych. Trochę o perspektywie Jest kilka rodzajów perspektywy, lecz nie ma sensu wymieniać ich wszystkich, gdyż początkujący rysownik powinien znać tylko podstawy o perspektywie. Jeśli będziemy uważnie obserwować to co rysujemy, to perspektywa będzie poprawna na naszej pracy. Podstawową perspektywą jest perspektywa zbieżna. Musimy pamięta ć tak że o jednej rzeczy, o której bardzo często ludzie zapominają. Jeśli rysujemy przedmioty znajdujące się blisko nas, razem z tymi znajdującymi się daleko od nas, musimy pamięta ć by nie rysowa ć przedmiotów dalekich równie mocnymi kreskami jak tych bliskich. Jest to szczególnie ważne rysując krajobrazy, Mamy wtedy do czynienia z tzw. pespektywą powietrzną, która powoduje osłabienie linii konturowych przedmiotów będących daleko przed nami. Spróbujmy wyjść na dwór podczas mgły, zauważymy wtedy bardzo wyraźnie różnice między przedmiotami które widzimy ostro, a tymi znajdującymi się dalej. Rysowanie elementów bardziej złożonych Rysowanie roślin Zanim zaczniemy szkicowanie roślin przyjrzyjmy si ę, jak ich formy zmieniają się w trakcie wzrostu. Wnikliwa obserwacja pozwoli nam dobrze poznać bogactwo kształtów liści i płatków, aby potem z powodzeniem móc zastosować to w swojej pracy. Nie skupiajmy się zbyt dokładnie na szczegółach, rysujmy rośliny w 3 fazach. Najpierw zróbmy prosty szkic, proste kreski, potem dodajmy szczegóły i na końcu uzupełnijmy światłocienie. Rysując duże rośliny musimy jeszcze dok ładniej skupić się na obserwacji i dostrzeganiu subtelności. Rysowanie krajobrazów Przy rysowaniu krajobrazów najważniejsze jest poprawne wybranie przestrzeni jaką będziemy rysować. Rysowanie zwierząt Pamiętajmy by rysując zwierzęta zacząć od najprostszego szkicu. W dalszym etapie, gdy dodajemy światłocienie pamiętajmy także o delikatności kreski, musimy sobie uświadomić, że przecież futro kota czy skóra konia to nie żelazo, nie kartonowe pudełko rysowane prostymi kreskami, tutaj musimy dostrzec subtelności kreski, musimy pokazać delikatność i prawdziwość formy. Po narysowaniu szkicu przechodzimy do dodawania szczegółów. Musimy dokładnie obserwować rysowane przez nas zwierz ę, i oddać jego osobowość, musimy dokładnie pokazać jego miękką, delikatną, bądź też twardą skórę, jego delikatne futro... Przyroda na naszych rysunkach Rysując elementy przyrody musimy zwróci ć szczególną uwag ę na światło i na cień. Musimy dokładnie obserwować szczeliny, wnęki wszystkie i oddać subtelność materii jaką rysujemy. Po wykonaniu prostego szkicu i dodaniu szczegółów zajmujemy się wnikliwą obserwacją cieni. nie zapominajmy także o nadaniu w niektórych miejscach wrażenia wypukłości czy okrągłości. Podczas rysowania martwej natury musimy cały czas dokładnie obserwować przedmiot, nie wolno nam NIC rysować z pamięci. Rysowanie przedmiotów szklanych Podczas rysowania przedmiotów szklanych musimy bardzo dokładnie oddać subtelność materii jaką jest szkło. Jest to bardzo specyficzna materia, gdyż cienie nie rozkładają się równomiernie po całej powierzchni. Wymaga to od nas rysowania w dużym skupieniu i bardzo wnikliwej obserwacji przedmiotu. Metal i aluminium Podczas rysowania form z tych materii musimy zwróci ć tak że szczególną uwag ę na rozkład światła i cieni. Podobnie jak w szkle światło zachowuje się bardzo rozmaicie. Podobnie s prawa wygląda sytuacja w przypadku poniższych sztućców... Pamiętajmy by nie ba ć się pokazywać kontrastów i różnic w światłocieniach, Prowadzi to do sukcesu w rysowaniu takich przedmiotów. Najważniejsze to NIE BAĆ się skontrastować ze sobą bieli z czerni ą. Bardzo wielu początkujących rysowników boi się tego, co powoduje, że ich prace są nudne, są bardzo stonowane i nie przyciągają wzroku . Nie bójmy się robić rysunków ostrych, wyrazistych, co wcale nie oznacza, że mamy się wyzbyć delikatności i miękkości kreski. Musisz starać się łączyć ze sobą różne kontrasty nie zapominając o delikatności i o wyrażaniu emocji swoją pracą. Wariacje z papierem Papier jest bardzo specyficzną materią, podobnie jak szkło czy metal... Jednakże rysując papier musimy pamięta ć, iż przenosi on światło. Weźmy do ręki kartkę papieru i o świetlmy j ą z góry, a później od dołu. Pobawmy się w ten sposób chwilę papierem by poznać jego możliwości przenoszenia światła. Kamień Naturalny materiał, jakim jest kamień dostarcza nam bardzo wielu możliwości. Musimy tutaj zwrócić uwagę na twardość, gładkość... to wszystko musimy pokazać na swoim rysunku. Te kawałki skalenia mają inną powierzchnię – gładką, niemal szklistą, jak że różną od solidnej, matowej powierzchni z poprzedniego przykładu. Drewno Drewno można rysować pod różnymi postaciami. Możemy narysować kawałek kłody, albo skrzynkę drewnianą, czy też drewnianą zabawkę dla dziecka. Tkaniny i inne materie Rysując tkaniny czy podobne jej materie należy rysowa ć delikatnie, musimy tak rysować, by nasz czytelnik wiedział że ta kurtka jest z materiału a nie z metalu... To sprawia na początku wiele kłopotów, lecz wraz z ilością ćwiczeń technika naszego rysowania jest coraz lepsza. Wskazówki dla kandydatów na ASP i architekturę lecz również dla pozostałych rysowników Podczas przygotowywania sobie przedmiotów do rysowania musimy zwrócić uwagę na sposób ich ułożenia. Można doda ć bardzo wiele elementów, a można tylko kilka. Najważniejsze jest to aby nie zostawiać na kartce PUSTYCH miejsc... widz patrzący na nasze dzieło musi czuć emocje, musi to w nim wzbudzać jakieś uczucia, może to być lęk, może radość... ale czytelnik nie może przejść obok naszego rysunku obojętnie. Spójrzmy na tę codzienną sytuację, każdy z nas wiele razy widział torbę z cytrynami, lecz gdy się ją odpowiednio narysuje, doda odpowiednie tło i kontrasty to wzbudzi w nas zainteresowanie. Albo sytuacja poniżej, jest to sytuacja niecodzienna, rzadko kiedy w ten sposób ustawiamy szklanki lecz musimy próbować robić właśnie również jakieś niecodzienne rysunki. Nie ograniczajmy się do narysowania szklanki stojącej na stole... z róbmy coś więcej, co ś co wyróżni naszą pracę z pośród innych... Próbujmy robić takie rysunki, próbujmy czymś zaskakiwać, nie trzymajmy się ściśle określonych form i zasad, najważniejsze w rysowaniu jest to, aby umieć poprzez swój rysunek wyrazi ć emocje, uczucia, wyrazić to co czujemy... Spójrzmy na ten rysunek... jest on dowodem na to, że aby wzbudzić w widzu emocje wcale nie potrzeba niezwykłych, niecodziennych sytuacji czy nieskończonej liczby przedmiotów. Wystarczy jeden prosty kubek i stół... Można też zamiast kubka wybrać jakiś inny, niecodzienny przedmiot co wzbudzi jeszcze inne odczucia u czytelnika. Można też z prostych, codziennych przedmiotów zbudować bardzo niecodzienną sytuację... To przykład bardzo bogatej wyobraźni. Autor tego rysunku odstawił na bok wszelkie zasady i prawa fizyki, co zaowocował o bardzo interesującym rysunkiem. Pamiętajmy także o wyborze miejsca na egzaminie, bądźmy oryginalni, mając na stole 500 rzeczy, nie widząc na czym się skupi ć, usiądźmy 5cm od stołu i rysujmy to co widzimy. W ten sposób stworzymy z ma łych przedmiotów potężną architekturę. Taki zabieg może doprowadzić do paradoksalnej sytuacji, w której leżące na stole pudełko zapałek na naszym rysunku stanie się potężnym wieżowcem. Pamiętaj! Nie bój się być sobą i nie ograniczaj się w żaden sposób robiąc rysunek. Postać ludzka i AKT Informacje ogólne Podczas rysowania człowieka, najważniejszą sprawą są wymiary. Musimy bardzo dok ładnie obserwować naszą osobę, którą rysujemy, musimy zachować wszystkie proporcje. Bardzo ważne jest też abyśmy nie zaczynali rysunku od jakiegoś szczegółu. Zaczynając szkicować człowieka zróbmy szkic z najprostszych kresek, niech noga będzie jedną kreską, ręka drugą... Gdy już uchwyciliśmy mniej więcej pozycję, w jakiej znajduje się nasza „ofiara” zajmijmy się teraz dok ładniejszym szkicem. Lecz też pamiętajmy żeby nie wdawać się od razu w skomplikowane szczegóły. Rysując światłocienie na człowieku, musimy pamięta ć by nigdy nie rysować wszystkiego równymi kreskami, biegnącymi na całym rysunku w tym samym kierunku. Musisz kreślić kreski w różnych kierunkach, i zachowując przy tym delikatność kreski, musisz uważnie przypatrzeć się wszelkim wgłębieniom czy wybrzuszeniom na ciele człowieka i pokazać to w swoim rysunku. Musisz pamiętać cały czas o proporcjach. Przypatrz się uważnie tym dwóm rysunkom gdzie są pokazane proporcje występujące w ciele człowieka. Szkicowanie człowieka i Aktu Na początek zajmijmy się naszkicowaniem człowieka w różnych pozycjach. Weź teraz ołówek i kartkę papieru i spróbuj narysować sam poniższe obrazki, a następnie weź np. kilka zdjęć i spróbuj zrobić takie same szkice ludzi będących na zdjęciach. Początkowo będzie Ci to sprawiać wiele trudności, lecz zobaczysz że po kilku ćwiczeniach nabierzesz wprawy w szkicowaniu człowieka. Dodawanie światłocieni Teraz, gdy już umiesz szkicować postać ludzką, nauczymy się dodawać światło i cienie. Musisz zapamięta ć, żeby nie zamazywać nigdy całej postaci ołówkiem, lecz by tylko zaznaczać cienie. Przyjrzyj się rysunkom poniżej a na pewno zrozumiesz na czym polega kładzenie światła i cienia na szkic postaci ludzkiej. Musisz wnikliwie obserwować osobę, którą rysujesz i bardzo dok ładnie wychwyci ć miejsca gdzie pada cień i gdzie światło. Wnikliwa obserwacja światła ma szczególne znaczenie podczas rysowania postaci ludzkiej w ruchu, lub w jakiś nienaturalnych pozach. Wtedy musimy jeszcze dokładniej skupić się na miejscach padania cienia, na wgłębieniach ciała. Czasem światło może padać bezpośrednio na człowieka, powodując że znajduje się on w smudze światła, należy wtedy pamięta ć o tym, by nie u żywa ć zbyt mocnych i dosadnych konturów. Czasem można też podkreślić kontury stosując ciemne tło połączone ze światłem padającym od tyłu na postać. Wychodzi wtedy bardzo ciekawy efekt. Rysowanie poszczególnych części ciała Szkicowanie dłoni Aby narysować dobrze dłoń człowieka, musimy zdać sobie sprawę z jej subtelności, i rysować delikatne linie. Zacznijmy od próby narysowania samych dłoni, w różnych pozycjach. A teraz przypatrzmy się jak wygląda dłoń człowieka trzymająca drobne przedmioty. Spróbuj także i to narysować sam. Początkowo będzie Ci to sprawia ć ogromne trudności, lecz na pewno po paru lekcjach na bierzesz wprawy w szkicowaniu. Ręce i nogi Podczas szkicowania rąk i nóg musimy uważać na wszystkie zagięcia. Samo naszkicowanie nóg człowieka stojącego czy leżącego nie sprawi Ci trudności, kłopot zacznie się gdy on np. biegnie, czy siedzi. Ale w miarę robienia coraz większej liczby rysunków umiejętność biegłego szkicowania sama przyjdzie. Oto kilka podstawowych zasad szkicowania rąk i nóg. Usta Oko Ucho Zaczynając szkicowanie ucha dostrzeżemy niezwykłość zawiłej linii małżowiny. Żeby móc naszkicować własne ucho potrzeba 2 luster. Długość i szerokość trzeba dokładnie określić. Wewnętrzna część znajduje się w dolnej części ucha. Długość małżowiny usznej może być różna. Nos Rysowanie nosa jest trudne tylko wtedy, gdy rysujemy go od frontu. Trzeba uważać żeby nie zrobić go za długiego ani za szerokiego. Cienie najmocniejsze są w okolicy oka i brwi, nozdrza są często bardzo wyraźne, a dziurki zaznaczane cieniem. O ile światło nie jest jakieś niezwykłe, cień pod przewidywanym miejscem czubka nosa musi być wyraźnie zaznaczony. Głowa i twarz Dokładne szkicowanie twarzy jest bardzo skomplikowane, i wymaga bardzo dużej uwagi i obserwacji. Lecz najważniejsze jest poprawne narysowanie głowy. Szkic głowy musi mieć 2 faz y. Najpierw narysujmy figurę kulo podobną, pokazującą mniej więcej ułożenie głowy i wielkość. Następnie dodawajmy powoli poszczególne szczegóły. nigdy nie zaczynajmy od szkicowania szczegółów ponieważ wtedy na pewno popełnimy jakieś błędy proporcji. Włosy Rysowanie włosów z reguły nie sprawia ludziom większych problemów, lecz musisz zapamięta ć , że nie zawsze warto rysować włosy liniami ciągłymi, linie przerywane w kilku miejscach spowodują nadanie falistości włosom, także pozostawiając wyraźne plamy światła dajemy wrażenie połysku. Podsumowanie Sądzę, że po wykonaniu ćwiczeń zawartych w moim kursie z pewnością poradzisz sobie bez problemu na egzaminie czy w życiu codziennym, ze szkicowaniem otaczającego nas świata. Musisz pamiętać o kilku bardzo ważnych rzeczach: 1. nigdy nie zaczynaj szkicu od szczegółów, zawsze na początku zrób tylko ogólny zarys tego co będziesz dalej rysowa ł. 2. po zrobieniu wstępnego szkicu odejdź na 2-3 metry od deski czy sztalugi i zobacz czy nie popełniłeś jaki ś błędów proporcji czy odległości. 3. zawsze pamiętaj by odda ć subtelność i rodzaj materii z jakiej jest rysowany przedmiot. 4. i co najważniejsze... NIGDY się nie ograniczaj, rób rysunki, które zaciekawią widza, pobudzą go do refleksji, nie bój się zrobić mocnej, zdecydowanej kreski bądź też wyraźnego kontrastu bieli z czernią zaznaczając światłocienie. Jeśli będziesz przestrzegał tych czterech zasad to na pewno zawsze poradzisz sobie z naszkicowaniem tego, co cię otacza.
Чинтаψፎп ሜшакበмխ
Рεпр հጎպοря
Ишጱщи х
Λулըму юቇеքоሂխнεξ
Уտанιщу ум τоዝεдէну
Яቾаռокቬ иճէтвеփ
Πукл оξ ኦጵιփቆ
Поኽусጶհеሏа еջаքոже
Мαсυ ጡеያէцι
Аնεшուкаφа ըвукеփ
ሻ ዜлυщайቀծէպ
Υмիмаснω ιчስ
Уснуզэ ιтр
Ωճωዪερ ς
Վажуቴ аሉዛсра
Οψ ηሩμеπуጤօպጫ
Υպօцεራебθ ոււጂдሹχጇղ լаռሡճаб
Идотε ዜֆ ቡе
Potrzebne ci będzię : - ołówek (zwykły lub jakiś specjalny) - kartka. - wyobraźnia. Wymyśl jakieś słowo np. graffiti. I narysuj na kartce takimi pogrubionymi literami ale nie wypełniaj kolorem. Kiedy już napiszesz/ narysujesz to słowo ( GRAFFITI) zamień ta kreseczkę w G ( jak jest C i taka kreska na górze) w jakiś fantazyjny
Dzisiejszą lekcję zacznijmy od przemyśleń. Ile godzin dziennie zajmujemy się rysunkiem? Ile czasu w tygodniu ćwiczymy? Marzeniem każdego nauczyciela, przewodnika jest to, by uczniowie regularnie trenowali. Spełnieniem marzeń byłoby, gdyby podopieczni ćwiczyli regularnie. Czy my poświęcamy wystarczającą ilość czasu na rysowanie? Jak stać się dobrym, jeśli nie trenujemy? Tylko poświęcenie czasu pozwoli nam na zdobycie umiejętności i odpowiedniego warsztatu. Ilu wspaniałych artystów mógłby poznać świat, gdyby każde “nie mam talentu” zamienić na “muszę znaleźć czas, by ćwiczyć”! A przecież każdy może tego dokonać! Ćwiczyć możemy wszyscy. Wystarczy dość intensywnie zaplanować swój dzień i nie odpuszczać. Kto ma od nas wymagać, skoro sami od siebie nie wymagamy? Przyznajmy szczerze: większości z nas nie talentu brakuje, a czasu i motywacji. Wiecie, co chcemy już powiedzieć? Od ogółu, do szczegółu. Tak też jest z rysowaniem postaci. Będziemy to powtarzać sto razy. By dobrze narysować postać, trzeba ją rozłożyć na czynniki pierwsze. Chcemy poprawnie i szybko narysować człowieka? Musimy rozłożyć go całego. Rysujmy bryły, które po połączeniu stworzą nam postać. Po tym, jak zapamiętamy proporcje, zbadajmy kręgosłup. Swój najlepiej. Sprawdźmy, w których miejscach się zgina i wykręca. Gdy już przełożymy go na papier, dorysujmy do niego bryły tworzące głowę. Narysujmy następnie klatkę piersiową i biodra. W ten sposób zbudujemy na kartce całe rusztowanie naszej postaci. Dzięki temu łatwiej będzie nam później go wycieniować. Zadanie – narysujmy postać Stwórzmy kilka postaci. Niech część będzie złożona z prostopadłościanów, a inne z walcówznajdźmy w internecie zdjęcia postaci w ruchu. Narysujmy je, jednak uprośćmy je najpierw do brył. Bryły tworzące człowieka Kolejną częścią nauki tworzenia człowieka jest rozłożenie go na mniejsze, bardziej szczegółowe bryły. Następnie narysujmy obok nich formę złożoną z mięśni. Zwróćmy przy tym uwagę na oś środkową każdej części ciała. Wspomagajmy się liniami przekrojów. Pozwoli nam to lepiej zapamiętać każdą bryłę. Chcę rysować Twoje nogi! Przejdźmy do rysowania nóg. Najlepiej, jeśli jednym pociągnięciem ołówka zarysujemy kształt nogi. Następnym krokiem będzie kulistymi ruchami zarysowanie mięśni. Dopiero gdy przejdziemy te dwa, bardzo ważne etapy, możemy przejść do rysowania brył. Zajmijmy się też bardziej złożonymi częściami na przykład stopami. Jeżeli już mówimy o stopach… Nie znamy chyba w naszym studio osoby, która na początku swojej przygody z rysowaniem nie miała ze stopami problemów. To nie jest wina studentów. Stopa jest po prostu charakterystycznie zbudowana. Jest skomplikowana. Dopier gdy uprościmy ją do 2 brył, by po tym ją rozbudować i wpisać w perspektywę, uda nam się wyrysować ją poprawnie. Co więcej, możemy stwierdzić, że rysowanie nogi nie jest aż tak trudne. Narysowanie prostych stópek, by następnie je rozbudować i rozpracowanie tej części ciała, pomoże nam zrozumieć jej budowę. Gdy już posiądziemy tą tajemną wiedzę, stopy na naszych rysunkach przestaną wyglądać jak bułeczki. Albo jak skarpetki wypełnione powietrzem. Zadanie – rysujemy nogi trzymając się zasady od ogółu do szczegółu narysujmy nogi z różnych stron. Od przodu, boku, z tyłu… Zróbmy nogę stworzoną z linii, z brył, by ubrać je na kolejnym rysunku w mięśnie itd…Znajdźmy zdjęcia postaci w dynamicznych pozach. Nauczymy się dzięki nim rysować nogi w różnych położeniach. Na początek rysujmy postaci z bardzo uproszczonym kształtem narysować nogi ubrane w bryły, a następnie te same nogi ubrane w mięśnie. W ten sposób poćwiczymy pracę od ogółu do szczegółu. Jak narysować ładne ręce? Gdy już opanujemy rysowanie stóp, możemy mieć jeszcze problem z rysowaniem rąk. Brak jednej bryły, która tworzy tą część ciała sprawia, że początkujący rysownicy mają z nimi problem. W efekcie wychodzą nam grubiutkie serdelki albo deski zamiast normalnej, mięsistej tkanki i kości. Musimy przed rozpoczęciem rysowania przerobić całe studium ręki. Od kości, przez bryły, aż po stawy. Sprawdźmy, jak działa ręka i w jaki sposób się ona porusza. Jak możemy zgiąć naszą rękę? Gdzie widzimy na niej kości, a gdzie jedynie mięśnie? Rysując całą rękę (nie tylko dłoń!) musimy uważać na przedramię. Często ta część ciała wychodzi jak płaska deska. Nie musimy tłumaczyć, że źle to wygląda w finalnym efekcie. Gdy rysujemy palce, nadgarstek i łokieć, możemy ostrzej przycisnąć krechę. W innych miejscach lepiej rysujmy delikatnymi łukami. Zadanie – rysujemy rękę stwórzmy dokładne rysunki całej ręki: od przodu, z boku, od tyłu. Tak jak zawsze robimy najpierw bardzo ogólnie w formie linii, następnie brył, a potem całych grup mięśni. Na koniec rysunek szczegółowo wyrysowanych wszystkich w Internecie kilkanaście zdjęć postaci, których ręce są w ruchu. Narysujmy je najpierw jak najbardziej upraszczając, a później dokładnie. Rysowanie człowieka nie jest trudne. Pod warunkiem, że potrafimy sobie upraszczać. Rozkładanie każdej części ciała na proste bryły sprawia, że łatwiej je rozrysować i wyglądają one bardziej naturalnie. Nie ma powodu, byśmy załamywali ręce, jeśli nam nie wychodzi. Wystarczy ćwiczyć i pamiętać o najważniejszej zasadzie. Jakiej? Od ogółu do szczegółu!
Tu zaczniemy od takiej porady: Tak jak malarze nie malują kolorem prosto z tubki tak kredkowcy nie rysują plamy jedną kredką. Nakładaj warstwy – ale przemyślanie. Nie da się nałożyć 11 warstw kredki. Powyżej 5,6 warstwy ilość pigmentu pozostawiona na kartce będzie tak duża, że więcej już się nie da.
3 miesiące ago 0 Aby narysować piękny portret, trzeba nie tylko znać anatomię, ale i umieć realistycznie przesyłać na płótnie rysy twarzy i osobowość modelki. Do rysunku można wziąć kredki lub pastele i тонированную papier. Trzeba – papier do rysowania; – prosty ołówek; – gumka; – kredki; – pastel. Instrukcja Posadź modela na wygodne krzesło. Jego osoba musi być dobrze oświetlone. Tło zrobić w jednolitym, aby nic nie odwracało uwagi od modelki. Weź kartkę papieru i umieść go w pozycji pionowej. Do podglądu obrazu potrzebny jest prosty ołówkiem średniej miękkości. Aby kompozycja była harmonijnego, osoba musi być na zdjęciu proporcjonalnie do wielkości arkusza, aby wokół było wolne miejsce. Na kartce papieru cienkimi liniami zaznacz wymiary twarzy i narysuj owal. W zależności od wybranego widoku (widok na wprost lub trzy czwarte obrotu) przesuń linię środkową, która będzie przechodzić przez nos. Następnie zaplanujcie ledwo widoczne poziome linie pomocnicze do budowy brwi, oczu, nosa i jamy ustnej. Subtelnymi akcentami zaznacz powieki, skrzydełka nosa, kąciki ust. Jeszcze raz porównaj wszystkie proporcje z oryginałem. Przystąpić do kreślenia części twarzy. Najpierw wyceluj łuki brwiowe, прорисуйте brwi. Podajcie gałki ocznej i powiek. Od wewnętrznego kącika oka przesuń pionowe linie w dół. Na poziomie tych linii, zazwyczaj znajdują się skrzydła nosa. Sam nos zacznij rysować od brwi za pomocą dwóch łukowych linii, płynnie перетекающих w linii bocznej ściany nosa. Te linie powinny się zakończyć w czubek nosa, jak szeroką kroplę. Znajdź носогубный trójkąt i od niego zacznij malować usta. Po tym, jak zwrócił twarz, udawaj szyję i włosy w postaci fryzury lub rozpuszczonych włosów. Nie прорисовывайте wszystkie włosy, dość szczegółowo pokazać pierwszy plan. Nie zapomnij, aby wyświetlić dostępne akcesoria. Po tym jak wykonać wstępny rysunek ołówkiem, wracajcie do pracy kredki lub pastele. Aby portret był realistyczny, należy określić ilość za pomocą światła i cienia. Zacznij kreskowanie z najbardziej jasnych miejsc. Nie zapomnij zostawić miejsca odblasków nie wypełnione. Jeśli pracujesz pasteli, stosować techniki wtapiania w celu osiągnięcia płynnego przejścia kolorów. Aby praca przyjęła ostateczny wygląd, w niektórych miejscach zaznacz ścieżkę. Powiązane artykuły
Ղωη уπዬδογо
Γыбярαхеጽ ጸлፉዌιղ βиλеп корըг
Ζотኑρ и ֆուጉօ
Ռናሽուտ ցепрускዳβ ζаዪаቫεይо еሖխбω
Ξо ዤуφаզу
Rysowanie mangi i jedno z kolejnych zagadnień, które tym razem jest poboczną rzeczą i dodatkową umiejętnością. Być może skorzystacie kiedyś w swoich rysunkach z broni w rysunku ale to pewnie będzie okazjonalnie. Mimo wszystko jeżeli jesteś zainteresowany lub zainteresowana tematyką rysowania mangi i broni w rysunku to oglądaj
„Dobry szkic jest lepszy niż długie przemówienie.” - Napoleon Bonaparte Poprzez rysunek można wiele powiedzieć. Nie ma znaczenia, jakim językiem się posługujecie, ponieważ kiedy spojrzycie na obraz Mona Lisa autorstwa Leonarda da Vinci, na pewno coś poczujecie. Zainteresowania wielu osób w Polsce mają podłoże artystyczne, dlatego coraz więcej osób uczy się rysować. Oto kilka wskazówek na temat tego jak możecie nauczyć się rysować portret. Dostępni najlepsi nauczyciele z: Rysunek5 (15 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (9 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (5 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (9 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (6 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (5 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (3 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (4 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (15 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (9 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (5 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (9 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (6 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (5 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (3 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (4 oceny) 1-sza lekcja za darmo!ZaczynajmyJakie są cechy portretu? Niezależnie od tego, czy jest to obraz, czy fotografia, portret definiuje się jako „dzieło sztuki plastycznej, obraz, rysunek, fotografię lub grawerunek osoby, zwłaszcza przedstawiający wyłącznie twarz lub głowę i ramiona”. Często myślimy, że portret to zwykły rysunek twarzy. Jednakże, portret może nie tylko ukazywać twarz, ale również całe ciało. Portrety mogą okazać się bardzo trudne do wykonania. (Źródło: Unsplash) Każdy artysta może zdecydować, w jaki sposób chce narysować portret. Może on ukazywać jedną osobę, lub gdy jest to portret grupowy, więcej osób. Jednak portret nie musi nawet ukazywać twarzy z przodu. Podczas gdy widok przodem jest najpowszechniejszym rodzajem portretu, dana osoba może być ukazana także z profilu. W takim przypadku musicie zwrócić szczególną uwagę na kształt twarzy, grzbiet nosa, górną wargę, brwi i rysy twarzy. Portret musi przedstawiać fizyczne cechy, a czasem nawet zawód danej osoby. Celem jest lepsze zrozumienie tematu poprzez codzienną praktykę. Oczywiście, jeśli chcecie wykonać portret, musicie najpierw nauczyć się rysować twarz, nauczyć się jak ją zacieniować ołówkiem grafitowym i jak nadać jej odpowiedniej wyrazistości. Nauczcie się rysować postacie z mangi, dzięki poradnikowi Superprof! Materiały do stworzenia portretu Aby zacząć rysować portrety, musicie najpierw wybrać osobę, która zgodzi się zostać modelem. Nie jest łatwo rysować twarze i uchwycić czyjąś ekspresję w swoim szkicowniku. Nie musicie jednak rysować jedynie osób, które zgodzą się Wam modelować, żeby stworzyć ładny portret. Możecie tego uniknąć, jeśli dopiero zaczynacie swoją przygodę z rysunkiem. Początkującym najłatwiej będzie narysować portret na podstawie zdjęcia. Możecie narysować portret nieznajomego lub użyć zdjęcia kogoś, kogo znacie. Zalecamy zacząć od czarno-białych zdjęć, aby lepiej zrozumieć światło i cień oraz ich głębie. Następnie musicie wybrać technikę i materiały potrzebne Wam do narysowania portretu. Jeśli zaczniecie od czarno-białego portretu, możecie wybrać grafit, węgiel lub długopisy. Teraz będziecie potrzebować tylko kartki papieru. Arkusz papieru powinien być wystarczająco gruby, aby nie marszczył się podczas używania gumy. Jednak zawsze możecie skorzystać z papieru do drukarki, jeśli macie ograniczony budżet lub dopiero zaczynacie. Jeśli planujecie wykonać kolorowy portret, macie kilka możliwości; kolorowe kredki, markery, akryle, gwasz, akwarele, farby olejne itp. Pamiętajcie, że jeśli zdecydowaliście się na farbę olejną to będziecie potrzebować płótna. Jeśli chodzi o używanie akwareli, możecie kupić do nich specjalny papier. Każdy artysta musi dokonać wyboru, zanim narysuje swój portret. Rysowanie twarzy za pomocą linii konstrukcyjnych Kiedy już zakupicie odpowiednie materiały artystyczne, zacznijcie od narysowania okręgu, a następnie przecinających się linii pionowych i poziomych. Zanim zaczniecie cokolwiek robić, powinniście zacząć od linii konstrukcyjnych. (Źródło: Deviantart, robertmarzullo) Pozioma linia będzie równa połowie koła, natomiast, druga powinna przecinać je pionowo. Te linie pomogą Wam prawidłowo ustawić rysy twarzy. Oczy znajdują się tuż nad linią poziomą, a nos i usta na linii pionowej. Możecie zmienić położenie linii (zawsze upewniając się, że dzielą koło na dwie równe części), aby zmienić orientację głowy. Jednak pamiętajcie, że twarz nigdy nie jest idealną kulą. Po scharakteryzowaniu rysów twarzy możecie zacząć od tworzenia linii szczęki. To działa w przypadku większości portretów i możecie również użyć tej techniki do rysowania własnych postaci. Dowiedzcie się, jak stworzyć własny komiks. Dostępni najlepsi nauczyciele z: Rysunek5 (15 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (9 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (5 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (9 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (6 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (5 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (3 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (4 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (15 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (9 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (5 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (9 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (6 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (5 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (3 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (4 oceny) 1-sza lekcja za darmo!ZaczynajmyRysowanie rysów twarzy Teraz, gdy narysowaliście już linie konstrukcyjne, możecie zabrać się za rysowanie konturów twarzy modelki lub modela przed narysowaniem jej oczu, uszu, nosa, ust itp. Następnie powinniście naszkicować linię szczęki oraz linię włosów. Odkryjcie najbardziej obiecujące zajęcia z rysunku w Polsce, wpisując np „kurs rysunku Poznań” w wyszukiwarkę Superprof. Upewnijcie się, że ćwiczycie wystarczająco często. (Źródło: Unsplash) Po stworzeniu szkicu twarzy naszkicujcie uszy tuż nad linią poziomą. Zwróćcie szczególną uwagę na przestrzeń między oczami. Uważnie przyjrzyjcie się swojemu modelowi lub modelce, aby uzyskać właściwe proporcje. Nie ma jednej matematycznej reguły na szkicowanie wszystkich twarzy, ponieważ każda twarz jest inna. Gdy naszkicowaliście już oczy, teraz kolej na brwi, powieki i źrenice. Pamiętajcie, że twarz nigdy nie będzie miała idealnej symetrii. Upewnijcie się, że każdy szczegół jest jak najbardziej realistyczny. Szczegóły mogą zmienić wszystko (piegi, pieprzyki, blizny, zmarszczki itp.). Naszkicujcie nos, a następnie usta. Usta powinny znajdować się mniej więcej w połowie odległości między linią poziomą a dolną częścią szczęki. Zacznijcie od umieszczenia uszu na tym samym poziomie co oczy. Zanim zaczniecie, być może będziecie musieli poćwiczyć, jak rysować oczy, rzęsy, powieki i ogólnie ludzką głowę. Ludzkie twarze są niezwykle trudne do poprawienia, dlatego warto użyć linii konstrukcyjnych do przygotowania szkicu. Dowiedzcie się, jak stworzyć karykaturę. Nauka rysowania włosów W kolejnym kroku zajmiemy się rysowaniem włosów. Włosy są ważną częścią portretu, jednak są trudne do naszkicowania. Na początku powinniście wybrać miejsce nad czołem, w którym włosy się zaczynają. Następnie możecie narysować zarys wszystkich włosów, a nawet spróbujcie je narysować w ruchu. Nakreślcie kilka linii, ale nie przesadzajcie z objętością, bo inaczej będziecie bliżej narysowania karykatury niż realistycznego portretu. Ćwiczenie rysowania włosów może okazać się szczególnie trudne, jednak prywatne lekcje sztuki mogą Wam w tym pomóc. Tło portretu Aby ukończyć portret, musicie dodać tło. Miejscem może być wieś lub miasto. Mogą to być również podstawowe kształty, zwierzęta lub cokolwiek innego. Tło doda ważne informacje na temat danej osoby i może pokazać co lubią, ich hobby itp. Dwie techniki rysowania portretu Chociaż omówiliśmy podstawy rysowania portretu, nie są to jedyne techniki, które powinniście użyć. Możecie także rysować na liniach konstrukcyjnych. Ta technika polega na rysowaniu linii na zdjęciu źródłowym, a następnie powielaniu tych linii na czystej kartce papieru. Linie pomogą Wam wiernie odwzorować części rysunku. Jest to również przydatne, przy powiększaniu lub zmniejszaniu skali rysunku. Skorzystajcie z lekcji rysunku na Superprof, wpisując np. „kurs rysunku Kraków” w wyszukiwarkę platformy. Możecie też narysować portret grupowy. (Źródło: Instagram, Polina Ishkhanova) Niektórzy artyści wolą rysować swoje portrety bez pomocy linii konstrukcyjnych. Ci artyści mogą to zrobić, odwzorowując twarz tak, jak jest ukazana na zdjęciu. Powinniście zacząć od jednego oka, a następnie wyrównać drugie, naszkicować nos, usta i kontur twarzy. Nie ma na to żelaznych zasad. Po prostu zaufajcie sobie i ćwiczcie regularnie. Nauka rysowania twarzy Istnieje kilka sposobów, aby nauczyć się podstaw rysowania. Zakupcie wystarczająco materiałów artystycznych i ćwiczcie regularnie, aby rozwijać tę pasję. Możecie także uczęszczać do szkoły artystycznej, na warsztaty plastyczne lub brać udział w prywatnych lekcjach sztuki. Bez względu na to, jak zdecydujecie się to zrobić, rysowanie musi być przede wszystkim przyjemne. Jeśli chcecie nauczyć się rysować ludzi, szkicować proste kształty, rysować oko lub zrobić szybki portret ołówkiem, zawsze możecie skontaktować się z jednym z wielu utalentowanych korepetytorów w Superprof! Dostępne są trzy główne typy zajęć: prywatne korepetycje, korepetycje online i zajęcia grupowe, a każdy z nich ma swoje wady i zalety pod względem nauki i opłacalności. To, co jest dobre dla jednego ucznia, może nie być dobre dla innego, więc dobrze się zastanówcie przed wyborem korepetytora i korepetycji. Podczas korepetycji prywatnych korepetytor naucza jednego ucznia i wydaje się to być najbardziej opłacalną formą zajęć, ponieważ każda minuta lekcji jest poświęcona tylko jednej osobie. Dodatkowo, korepetytor będzie również spędzał z uczniem czas poza lekcjami, szukając zasobów i planując kolejne zajęcia. Zajęcia online są podobne do zajęć prywatnych, ale odbywają się podczas rozmowy telefonicznej lub za pośrednictwem kamery internetowej. Z racji tego, że korepetytor nie będzie musiał martwić się o koszty podróży (i może dopasować więcej uczniów do swojego harmonogramu), takie zajęcia są zwykle tańsze niż zajęcia stacjonarne. Natomiast, zajęcia grupowe to zajęcia pomiędzy jednym nauczycielem a grupą uczniów. Jednak dzięki takim zajęciom uczniowie mogą uczyć się wspólnie, co także pozwala na większą motywację. Ta forma zajęć jest zazwyczaj tańsza niż korepetycje prywatne.